20 Βλέπουμε μια γυναίκα ντυμένη ατημέλητα, με την παραδοσιακή κυπριακή ενδυμασία, ξεθωριασμένη. Κάθεται σε μια καρέκλα μ’ ένα γατί στα γόνατά της. Θα ’χει περάσει τα ογδόντα. Έξω, στην αυλή, πολλά περιστέρια, μάς τα δείχνει με μιαν αθωότητα παιδιού. Τριγυρνούν από πάνω μας. - Αυτά μου κάνουν παρέα άμα δειλινιάσει και περιμένω την Παναγιώτα να πιούμε καφέ. Ύστερα κάθεται με σταυρωμένα χέρια στην καρέκλα και βλέπεις τη θλίψη στα μάτια της, στο χαμόγελο και στο μαύρο φόρεμά της. Νιόβη Χριστοφόρου Λεονάρισσο
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==