Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

161 η αφελής δηλαδή διατύπωση, η οποία, όταν ξεπερνά την αδεξιότητα κι έχει ψυχή, κάνει αξιόλογο έναν ναΐφ ζωγράφο. Ο Αρμάνδος Τζιοζεφέν δεν ήταν ναΐφ. Με εφόδια τα μαθήματα που πήρε από τον ζωγράφο Αδ. Διαμαντή στο Παγκύπριον Γυμνάσιον, άρχισε να ζωγραφίζει από νωρίς και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφερε αποτελέσματα που κινούσαν το ενδιαφέρον. Θεματολογία του στην αρχή ήταν τα τοπία και οι νεκρές φύσεις, χρησιμοποιώντας το λάδι και την ακουαρέλα. Σε προχωρημένη ηλικία δεν δίστασε να πάει στην Περούτζια της Ιταλίας για να αποκτήσει κι άλλα προσόντα και να ειδικευτεί στη χαρακτική, όπου διακρίθηκε εκεί ως μαθητής. Συστηματικός όπως ήταν και με υπομονή, αναζητούσε τη βελτίωση, την ανάπτυξη και ανάδειξη της όποιας ικανότητας πίστευε ότι είχε. Επίμονος πάντα, παρουσίασε κατά τη σταδιοδρομία του τη ζωγραφική του σε αρκετές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές, βρίσκοντας ανταπόκριση στους φιλότεχνους. Προτού ασχοληθεί με όλα αυτά, υπήρξε καλός φωτογράφος και δεν εγκατέλειψε αυτή την αγάπη, γιατί δεν ήταν μόνο γνώστης των τεχνικών μιας φωτογραφικής μηχανής, πράγμα που του επέτρεπε να έχει άρτια αποτελέσματα, είχε επίσης την ικανότητα να είναι συνθετικά άψογα τα θέματα που φωτογράφιζε. Μια άλλη επίδοση που δείχνει το εύρος των ενασχολήσεών του ήταν τα μοντέλα αεροπλάνων τα οποία συναρμολογούσε ο ίδιος και πήγαινε στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Λευκωσίας και σε άλλους ελεύθερους χώρους και τα δοκίμαζε με τη χαρά μικρού παιδιού, ελέγχοντας τις πτήσεις τους με τηλεχειριστήριο. Μοιάζει κάτι σαν παιγνίδι, ωστόσο προϋπέθετε δε- ξιότητες και αρκετή τεχνογνωσία. Ένα παιγνίδι όχι μόνο για παιδιά, με προοπτική ανάπτυξης και άλλων εφαρμογών. Άλλωστε από μικρός ήθελε να σπουδάσει αεροναυτικός μηχανικός. Η γυμνασιακή επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω αντικειμενικών δυσκολιών έγινε το χόμπι ενός μεγάλου, που διέθετε αρκετό χρόνο για να το χαρεί, σε μινιατούρες μεν, αλλά με την προσέγγιση επαγγελματία. Με την επιλογή των πιο σημαντικών δραστηριοτήτων του, στο μέτρο που μπόρεσα να τις αξιολογήσω μέσα από την γνωριμία που είχα μαζί του και αξιοποιώντας διάφορα προσωπικά στοιχεία, έδωσα κάτι από τον χαρακτήρα του ανθρώπου που ήταν και η ατμόσφαιρα μιας μεταβατικής αλλά πάντοτε ανήσυχης εποχής. Αν ο Αρμάνδος Τζιοζεφέν ζούσε μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα, θα έμοιαζε σαν να ξέκοψε από το περιβάλλον της λαμπερής αναγεννησιακής Φλωρεντίας κι έζησε στην επαρχιακή ατμόσφαιρα της Κύπρου, που ήταν απομακρυσμένη από τους χώρους των εξελίξεων, περικυκλωμένη πάντοτε από κινδύνους. Κι αυτό γιατί δημιούργησε ένα πολύμορφο έργο σαν «συνολικός» άνθρωπος, λόγω της ποικιλίας των ενδιαφερόντων του, και σαν «καθολικός» δημιουρ- γός, όπως λέγεται σε ανάλογες περιπτώσεις, με γενικές ιδιότητες και με αξιοπρόσεκτες ικανότητες που του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις του. Είχε τον τύπο του κλασικού αναγεννησιακού ανθρώπου, ο οποίος, αν ζούσε στην εποχή εκείνη των μεγάλων δημιουργών, θα ήταν μέσα στην ευρύτερη ανωνυμία που κάλυπτε τους ελάσσονες δημιουργούς, θα κέρδιζε όμως την επωνυμία του τόπου όπου γεννήθηκε και έζησε. Εφημερίδα Χαραυγή , 26.11.84