A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 2 1 / T E Υ Χ Ο Σ 4 8 3 69 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ Λινάριν το χρησιμότατο Το επιστημονικό όνομα του λιναριού που καλλιεργείτο στην Κύπρο είναι Linum usitatissimum, δηλαδή λινάρι το χρησιμότατο. Πραγματικά οι Κύπριοι αξιοποιούσαν όλα τα μέρη του φυτού στην καθημερινή τους ζωή. Πέρα από τις κλωστές, τα υφάσματα, τα σχοινιά, τα σακιά, τα δισάκια και τα ταγάρια, στις συνεντεύξεις στο Αρχείο Προφορικής Παράδοσης αναφέρθηκαν και άλλα. Για παράδειγμα, με τα στουπιά εκτός από χρήση στον αγρακτά γέμιζαν κρεβάτια6 («κρεβάτι στούππενο»). Επιπλέον, χρησιμοποιούσαν τα «ποκουταλίθκια» για να καθαρίζουν τα κατσαρολικά τους7. Σε τρίτη συνέντευξη αναφέρεται ότι χρησιμοποιούσαν το χοντρό υλικό για να φτιάξουν κορδόνια για παπούτσια, «ποϊνοράμματα» και «ζευκαρικά» σχοινιά για τα ζώα5. Τέλος, η Χρυσούλα Παπασωζομένου αναφέρει ότι τα λινόξυλα τα χρησιμοποιούσαν μαζί με πηλό στις οικοδομές8. Συμπεράσματα Το λινάρι ήταν ένα πολύ βασικό προϊόν της περιοχής Μόρφου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Εκτός από σημαντική πηγή εισοδήματος το λινάρι αποτελούσε βασικό προϊόν για τους κατοίκους της περιοχής το οποίο συνδεόταν με πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής και της παράδοσής τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις αρχές του 20ού αιώνα, στην Κάτω Ζώδια λειτούργησε εργοστάσιο κατεργασίας λιναριού. Το εργοστάσιο από νηματουργείο, το 1923, μετεξελίχθηκε σε κλωστοϋφαντουργείο και σε σχολείο υφαντικής το 1928. Περισσότερα για την οικοτεχνία του λιναριού και το εργοστάσιο στη Ζώδια, στο επόμενο τεύχος. 6 ΑΠΠ, Αρ. Μητρώου 326, Ζώδια Αν. 1, Π. Χ’ Λοϊζου, 23.1.1991 7 ΑΠΠ, Αρ. Μητρώου 1364, Κατωκοπιά 11, Π. Χαραλάμπους, 11.2.1992 8 Χρυσούλα Κερκίδου-Παπασωζομένου, «Τα κακά του Λιναρκού», Λαογραφική Κύπρος, Τεύχος 45, Λευκωσία 1995 σ.134-137. 136 «Βούφα», Αργαλειός (φωτογραφία προσωπικού αρχείου, Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, Γεροσκήπου).
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==