A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 2 1 / T E Υ Χ Ο Σ 4 8 3 55 Η ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΜΑΣ ΕΡΕΥΝΑ Τα φυτά τοποθετήθηκαν σε επιμήκη κανάλια υδροπονίας όπως φαίνεται στην Εικόνα 1 με πυκνότητα φύτευσης 10 φυτά/m2 για δύο περιόδους ανάπτυξης (ΟκτωβρίουΙανουαρίου και Μαρτίου-Ιουνίου) σε αυτοματοποιημένο θερμοκήπιο στο ΙΓΕ. Με βάση τα πιο πάνω, μελετήθηκε η επίδραση της στρατηγικής θρέψης στην καλλιέργεια φασολιάς σε σύστημα με συνεχή ανακύκλωση του θρεπτικού διαλύματος και προσδιορίστηκαν οι αναλογίες απορρόφησης θρεπτικών στοιχείων και νερού ως εργαλείο καθορισμού των λιπαντικών αναγκών και μοντελοποίησης της θρέψης των φυτών. Επίσης, διερευνήθηκε η εφαρμογή στο ΘΔ, πέραν του σιδήρου (Fe), μεταλλικών ιχνοστοιχείων μαγγανίου (Mn) και ψευδαργύρου (Zn) σε χηλική μορφή. Μετρήθηκαν η αύξηση, η παραγωγή, οι περιεκτικότητες θρεπτικών στοιχείων σε διαλύματα και ιστούς, οι μεταβολές της ηλεκτρικής αγωγιμότητας (EC) και του pH στο διάλυμα ανακύκλωσης και η ποιότητα των καρπών. Αποτελέσματα-Συζήτηση Η μέση απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων ανά μονάδα όγκου νερού που καταναλώθηκε από τα φυτά (συγκεντρώσεις απορρόφησης, ΣΑ) για τις δύο περιόδους καλλιέργειας ήταν (βλαστικό-καρποφορία): 12,0-10,1 (N), 1,03-1,00 (P), 5,2-5,6 (K), 2,2-1,80 (Ca), 0,98-0,89 (Mg) mmol L-1, 13,4-12,6 (Fe), 5,6-5,3 (Mn), 4,8-4,7 (Zn), 0,86-0,90 (Cu) μmol L-1. Ταυτόχρονα, η μοριακή αναλογία K:Ca:Mg και N:K κυμάνθηκε στο βλαστικό στάδιο 0,63:0,26:0,11 και 2.3, αντίστοιχα, και 0,67:0,23:0,10 και 1,9, αντίστοιχα, στο στάδιο καρποφορίας. Τα δεδομένα αυτά συνιστούν την αλλαγή της σύνθεσης του θρεπτικού διαλύματος τουλάχιστον στα δύο αυτά στάδια της φασολιάς ώστε τα φυτά να τροφοδοτούνται με τις αναγκαίες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων αλλά ταυτόχρονα να μην περισσεύουν ώστε να συσσωρεύονται. Ο προσδιορισμός των ΣΑ θα χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ΘΔ για κλειστό σύστημα και ισχύει για μέσες κλιματικές συνθήκες. Επίσης, η στρατηγική θρέψης που ακολουθήθηκε δεν αύξησε την αλατότητα στην περιοχή της ρίζας πέρα από τα αποδεκτά όρια (<2,9 dS/m) με αποτέλεσμα να μην χρειαστεί να απορριφθεί καμιά ποσότητα θρεπτικού διαλύματος κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας (μηδενικές απορροές). Οι συνολικές υδατικές ανάγκες κυμάνθηκαν μεταξύ 225-560 mm στις δύο περιόδους ανάπτυξης και, αντίστοιχα, η μέση παραγωγή σε νωπούς λοβούς ανήλθε στους 10 τόνους/δεκάριο (Εικόνα 2), η οποία είναι αρκετά μεγαλύτερη από την απόδοση που αναφέρεται στο έδαφος (5,8 τόνους/δεκάριο). Επίσης, τα δεδομένα έδωσαν παραγωγικότητα νερού άρδευσης μεταξύ 20,6-35,6 κιλά/τόνο νερού, στοιχείο πολύ σημαντικό για την ορθολογική χρήση του νερού στις καλλιέργειες θερμοκηπίου στις μεσογειακές χώρες. Για παράδειγμα στην Ισπανία αναφέρεται παραγωγικότητα νερού 15 κιλά/ τόνο νερού στο φασολάκι θερμοκηπίου στο έδαφος και στην Κύπρο 11 κιλά/τόνο νερού. Τέλος, οι χημικές μορφές μαγγανίου και ψευδαργύρου στο θρεπτικό διάλυμα σε σχέση με τις ανόργανές τους μορφές δεν έδωσαν υψηλότερη παραγωγή ή καλύτερη ποιότητα στο παραγόμενο προϊόν που να δικαιολογεί το υψηλότερο κόστος αγοράς τους. Σημαντικότερη για την απορρόφηση των ιχνοστοιχείων ήταν η ρύθμιση του pH στον χώρο των ριζών μεταξύ 5,5-6,5. Εικόνα 2: Καρποφορία φασολιάς (cv. Moraleda, Monsanto, the Netherlands) σε σύστημα με συνεχή ανακύκλωση του θρεπτικού διαλύματος. Βιβλιογραφία Τα δεδομένα αυτά βασίζονται στην εργασία που έχει δημοσιευθεί στο έγκριτο διεθνές περιοδικό Agronomy (Special Issue: Nutrition Management of Hydroponic Vegetable Crops) σε ανοικτή πρόσβαση (https://doi.org/10.3390/agronomy10060881). Σάββας, Δ., 2012. Καλλιέργειες εκτός εδάφους: Υδροπονία, Υποστρώματα. Αθήνα, Εκδόσεις ΑγρόΤύπος.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==