61 UNUS PRO OMNIBUS Με τη μητέρα μου στη δεξαμενή του σπιτιού της θείας Πεππούς. Η δεξαμενή ήταν βαθιά και πολύ δροσερή. Εκεί κάτω η θεία νοίκιαζε τον χώρο στο κράτος για να φυλάσσει το σιτάρι, ενώ μετά το ενοικίαζε στο ΑΚΕΛ. Θυμάμαι πολύ καλά τη γειτονιά, τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία και τις λέσχες κατά μήκος των Φοινικούδων. Έβγαζαν έξω ξύλινες καρέκλες γύρω από μικρά, στρογγυλά, μεταλλικά, τραπεζάκια. Θυμάμαι τις μυρωδιές των φαγητών και του καφέ καθώς και τις φωνές των γκαρσονιών που φώναζαν τις παραγγελίες στην κουζίνα. Εκεί μαζεύονταν και πολλοί φίλοι του πατέρα μου από τότε που ήταν νέος και έμεινε στη Λάρνακα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν καθολικοί, μαθητές και συμφοιτητές του τόσο από τη Λάρνακα όσο και από την Αίγυπτο.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0