Unus Pro Omnibus. Ο Sylvain Beraud και οι Λατίνοι της Κύπρου.

Ο πατέρας και ο θείος μου είχαν καταταχθεί στον γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κλήθηκαν να ενταχθούν στις γαλλικές δυνάμεις αφού ήταν Γάλλοι υπήκοοι. Υποστήριζαν πάντα τον De Gaulle. Τους πήγαν στην Αίγυπτο, θα επέστρεφαν σύντομα αλλά μετά τους κράτησαν εκεί αφού οι Γάλλοι ένωσαν τα τάγματά τους με αυτά των Εγγλέζων συμμάχων. Είναι ενδιαφέρον να υπογραμμίσουμε σε αυτό το σημείο τη σχέση των μελών της λατινικής κοινότητας της Κύπρου με τις χώρες καταγωγής τους. Έστω κι αν έχουν περάσει αιώνες από τότε που τα πρώτα μέλη των οικογενειών μας έφυγαν από τις γενέτειρες χώρες τους, όχι μόνο διατήρησαν τις σχέσεις τους με αυτές αλλά μέσω των προξενείων, και μετά των πρεσβειών, διατήρησαν πολλοί από αυτούς τις υπηκοότητές τους. Αυτή δεν είναι μια απλή ένδειξη διατήρησης ενός διαβατηρίου και των προνομίων που μπορεί να σου δώσει, είναι μια σαφής απόδειξη των αισθημάτων ταυτότητας που νιώθουν. Όπως ξέρουμε, όλοι έχουμε περισσότερες από μία ταυτότητες όπως είναι η θρησκευτική, η εθνική, η πολιτική, η γλωσσική και πολλές άλλες. Οι Λατίνοι της Κύπρου, πέρα από τη θρησκευτική κοινή ταυτότητα, έχουν κι άλλες κοινές ταυτότητες· μια από αυτές είναι σίγουρα η πολιτισμική, που κάποιοι θα μπορούσαν να πουν εθνική. Και αυτή η ταυτότητα είναι που τους συνδέει με τις καταβολές τους, τις χώρες από όπου προέρχονται οι προγόνοι τους, οι γλώσσες, τα αναγνώσματα και οι συμπεριφορές που αποτελούν πραγματικά στοιχεία ταυτοποίησης. Με τον πατέρα και τη μητέρα μου στην περιοχή Φοινικούδες. Κάθομαι στο παιδικό καρότσι. Ήταν μια από τις πρώτες φορές που ήρθα στην Κύπρο. Οι φοίνικες φαίνονται ακόμη μικροί, κάθε χρόνο τους βλέπαμε να μεγαλώνουν και σιγά-σιγά να ξεπερνούν το κιγκλίδωμα της βεράντας της θείας Πεππούς. Σε μεγαλύτερη ηλικία, κάναμε και μπάνιο με τον αδερφό μου στην παραλία των Φοινικούδων. Είχε βότσαλα τότε και ήταν γεμάτη από βάρκες. Η θεία μάς υποχρέωνε να μπαινοβγαίνουμε με τα μαγιό από την πίσω πόρτα για να μη μας βλέπει ο κόσμος και καταλάβει ότι εμείς κάναμε μια τόσο “άσεμνη” πράξη. 53 UNUS PRO OMNIBUS

RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0