Αυτό προφύλαξε τους Ευρωπαίους από πολλά προβλήματα με τον Οθωμανικό Νόμο και τους Τούρκους δικαστές. Έτσι, Βενετοί, Γάλλοι, Δαλματοί, Φλωρεντίνοι, Άγγλοι εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο. Οι Άγγλοι ήταν βέβαια πάντα μόνοι τους, είχαν περισσότερο πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με τους Οθωμανούς, αν ανατρέξουμε και στο τι έγινε μετά με τον Ναπολέοντα. Ήταν πάντα διαφορετικοί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και είναι γι’ αυτό ίσως που ακόμη και σήμερα προσπαθούν να διαφοροποιηθούν. Η λατινική κοινότητα ήταν πάντα το κλειδί της Κύπρου προς την Ευρώπη και η Κύπρος, κατ’ επέκταση, η πόρτα της Ευρώπης προς την Ανατολή. Από τότε που ο Γκυ Ντε Λουζινιάν αγόρασε το νησί από τον Ριχάρδο της Αγγλίας, μετά από την αποτυχημένη πώληση στους Ναΐτες, οι ορθόδοξοι μητροπολίτες εκθρονίστηκαν και τη θέση τους πήραν οι καθολικοί· στο νησί υιοθετήθηκε το φεουδαρχικό σύστημα της Ευρώπης και παραχωρήθηκαν σημαντικά εμπορικά προνόμια στους Βενετούς, στους Γενουάτες, στους Πιζανούς και σε πολλούς άλλους. Οι Σύνοδοι της Λεμεσού και της Αμμοχώστου, μαζί και με τη Βούλα του 1260 που εξέδωσε ο Πάπας Αλέξανδρος Δ’, τοποθέτησαν την ορθόδοξη εκκλησία της Κύπρου κάτω από τους καθολικούς, τον Πάπα. Οι ντόπιοι ευγενείς τοποθετήθηκαν στην κοινωνική θέση του αστού, θέση που εμπλουτίστηκε με νέα μέλη, τόσο ντόπιους όσο και ξένους. Οι ευγενείς ήταν βέβαια Γάλλοι. Ένα πολύτιμο κληροδότημα της εποχής, είναι οι Ασσίζες, κατά τη δική μου άποψη. Στην Κύπρο είχαμε τις Ασσίζες της Υψηλής Αυλής και τις Ασσίζες της Χαμηλής Αυλής. Οι πρώτες ήταν γραμμένες στα Γαλλικά και αφορούσαν τους ευγενείς, οι δεύτερες αφορούσαν τους αστούς και ήταν γραμμένες στην κυπριακή διάλεκτο. Σκεφτείτε πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του ντόπιου πληθυσμού στο βασίλειο του Λουζινιανών. Οι Ασσίζες ήταν ένα πρότυπο νομικό έργο που ενέπνευσε πολλούς ξένους. Η παράδοση λέει ότι φυλάσσονταν στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0