ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ Α 67 Τη δεύτερη μέρα η μαμμού έλουζε το μωρό και στις εννιά μέρες το έπαιρναν στην εκκλησία και το ευλογούσε ο παπάς ( εκκλησιαζόταν ). Στις σαράντα μέρες η μητέρα έπαιρνε το βρέφος στην εκκλησία για το εκκλησίασμα . Μετά το ποσαράντωμα της λεχώνας , οι συγγενείς και οι φίλοι επισκέπτονταν τη λεχώνα και της έφερναν διάφορα δώρα , κυρίως τρόφιμα . Η λεχώνα με τη σειρά της , τους προσέφερε παξιμάδια , που τα ετοίμαζε πριν τη γέννα . Για το νανούρισμα των μωρών λέγονταν διάφορα νανουρίσματα όπως : « Αγιά Μαρίνα τζιαι τζυρά που ποτζοιμίζεις τα μωρά ποτζοίμεις μου τον γιόκκα μου τζι’ έπαρτον πέρα γύρις’ τον τζιαι πάλαι στράφου φέρ’ μου τον τον ακριβόν τζιαι θέλω τον ». ΒΑΠΤΙΣΗ Όταν το μωρό γινόταν 5-6 μηνών ή και λιγότερο κάποιες φορές , έπρεπε να βαφτιστεί . Ο πρώτος κουμπάρος συνήθως θα ήταν και ο πνευματικός πατέρας ή τατάς ή νονός του παιδιού , ο οποίος αγόραζε όλα τα ρουχαλάκια που θα φορούσε το μωρό μετά τη βάφτιση , όπως μυροπάννι , βρακούδκια , πουκαμισούθκια , φουστανούθκια , κάλτσες , τελλικούδκια , σκούφα καθώς επίσης και ένα χρυσό σταυρό περασμένο σε άσπρη κορδέλλα . Επίσης έπρεπε να πάρει και μιαν άσπρη λαμπάδα , μια πλάκα σαπούνι και μια νιψομαντηλιά . Αγόραζε επίσης και το ύφασμα για ένα φόρεμα της μητέρας του μωρού . Όταν κόντευε να περπατήσει το μωρό , του αγόραζε και τα πρώτα του παπούτσια . Το βάφτισμα γινόταν στην εκκλησία του χωριού χωρίς την παρουσία της μητέρας , η οποία περίμενε στο σπίτι να τελειώσει το μυστήριο και να της παραδώσει ο παπάς το παιδί βαφτισμένο και μυρωμένο με την ευχή να το προσέχει και να το αναγιώσει σωστά . ΄Υστερα όλοι οι προσκαλεσμένοι κάθονταν στο τραπέζι και ακολουθούσε μεγάλη διασκέδαση όπου στα έξοδα και πάλι συμμετείχε ο τατάς . Την τρίτη ημέρα από τη βάπτιση , το βράδυ , ο τατάς ή η νονά του παιδιού επισκεπτόταν το σπίτι του παιδιού και το έλουζαν , για να φύγουν από πάνω του τα μύρα της βάπτισης και ακολουθούσε μεγάλο « ζιαφέττι » ( διασκέδαση ). Το νερό με τα μύρα το έχυναν σε μέρος όπου δε θα το πατούσαν . Πρέπει να τονίσω ότι μεταξύ των γονιών του παιδιού και των κουμπάρων υπήρχε πολύς σεβασμός και εκτίμηση . Ο βαφτιστικός σεβόταν τον νονό του ή τη νονά του και κάθε φορά που τους συναντούσε τους φιλούσε το χέρι . Αυτοί τον πλούμιζαν δίδοντάς του μικρό χρηματικό ποσό .