ΚΑΡΜΙ Νυν και αεί

ΜΕΡΟΣ µ 169 μαζί μας . Περιμέναμε ότι πίσω μας θα ακολουθούσαν άλλες μονάδες πεζικού για να κρατήσουν όσα εμείς κατακτούσαμε . Οι μάχες συνεχίζονταν εκ του συστάδην και δεν ξέραμε ούτε πού ήταν κρυμμένοι οι Τούρκοι , ούτε πού είχαν τις θέσεις τους . Κάποιοι Τούρκοι που ήταν ταμπουρωμένοι πίσω από πέτρες αναγνώρισαν τον διοικητή μας τον ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη και τον φώναξαν με το όνομά του . Αυτός νομιζόμενος ότι ήταν δικοί μας τους απάντησε και προχώρησε προς τις θέσεις τους όπου αυτοί τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν σχεδόν εξ επαφής . Πρέπει εδώ να αναφέρω ότι από τις φωτιές που δημιουργήθηκαν από τις μάχες είχαν λιώσει τα άρβυλα μου και περπατούσα ξυπόλυτος στις πέτρες και στα αγκάθια . Αφού ξημέρωσε για τα καλά η Κυριακή και μας είχαν τελειώσει τόσο τα πολεμοφόδια όσο το νερό και η τροφή και βλέποντας ότι μας είχαν αφήσει εντελώς μόνους και αβοήθητους να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας , έπρεπε να εγκαταλείψουμε την περιοχή με ό , τι δυνάμεις μας απόμεναν και να γυρίσουμε αν καταφέρναμε πίσω στο στρατόπεδο για αναδιοργάνωση . Κατά την άταχτη οπισθοχώρησή μας συνάντησα και πάλι τον συγχωριανό μου , τον λοχία Θέο Παπανικολάου , ο οποίος μόλις με είδε σε εκείνα τα χάλια που ήμουνα άρχισε ένα νευρικό γέλιο που δεν έλεγε να σταματήσει . Ξέχασε φαίνεται τι είχε τραβήξει και ο ίδιος εκεί πέρα στο Αλακάτι . Πήγαμε στο στρατόπεδό μας στο Πέλλα Πάις όπου κάναμε όλοι μαζί τον τραγικό απολογισμό . Πολλοί συνάδελφοί μας δεν επέστρεψαν πίσω . Είχαν πέσει εκεί σε ένα άνισο και προδομένο αγώνα που κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει το τέλος του . Πολλοί ήταν και οι τραυματίες που μπόρεσαν και επέστρεψαν μέχρι το στρατόπεδο . Στο Αββαείο είχε στηθεί πρόχειρο νοσοκομείο όπου έτυχαν όλοι των πρώτων βοηθειών . Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο , πλυθήκαμε και φάγαμε , φορέσαμε και καινούργια άρβυλα και περιμέναμε νέα διαταγή , νέους στόχους . Περάσαμε τη νύχτα της Κυριακής στην αβεβαιότητα , καλυπτόμενοι κάτω από τα δέντρα . Μόλις ξημέρωσε πήραμε τη νέα διαταγή που όλοι περιμέναμε χωρίς να γνωρίζουμε τι θα αντιμετωπίσουμε εκεί που θα μας πάρουν . Νωρίς το πρωί μπήκαμε στα φορτηγά και κατηφορίσαμε προς την Κερύνεια . Μας είπαν πως στόχος μας ήταν να πάμε στον τόπο της απόβασης των Τούρκων στο Πέντε Μίλι για να καταστρέψουμε τρία - τέσσερα άρματα που έβγαλαν οι αποβατικές δυνάμεις και ταλαιπωρούσαν τους δικούς μας εκεί . Φτάσαμε στον Άγιο Γεώργιο και στρίψαμε αριστερά από το κέντρο του Αθανάση Βασιλειάδη όπου στάθμευσαν τα φορτηγά δεξιά μέσα στα περιβόλια και κατεβήκαμε όλοι κάτω . Βαδίζαμε πεζοί και με προφυλάξεις μέσα από αυλές και περιβόλια και κινηθήκαμε δυτικά προς την άλλη άκρη του χωριού πολύ κοντά στο Πικρό Νερό όπου βρισκόταν το σημείο της απόβασης των Τούρκων . Το τι ακολούθησε το περιγράφει με λεπτομέρεια ο λοχίας συγχωριανός μου Θεωνάς Παπανικολάου στο βιβλίο του « Με την 33 η ΜΚ στον πόλεμο του 1974».