16 στην κατεχόμενη γη μας ΕΠΑΡΧΙΑ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΓΤΠ 253/2025 ISSN 1986-2407 Έκδοση: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών Φωτογραφικό Υλικό: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. * Πηγή κειμένων και φωτογραφιών: Έκδοση ΓΤΠ 253/2019 Μνήμες Κατεχόμενης Γης- Εκτοπισμένοι Δήμοι και Κοινότητες Επιτροπή Κατεχόμενων Κοινοτήτων Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων Κύπρου Το Λεονάρισσο είναι κτισμένο πάνω σε οροπέδιο σε υψόμετρο 140 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας επί του κύριου δρόμου Αμμοχώστου - Αποστόλου Ανδρέα. Υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων και τούτο καταμαρτυρούν οι αρχαίοι οικισμοί που το περιβάλλουν, όπως τα Κουτσοπέτρικα, το Περιστεφάνι, ο Τενιός, η Ταρμασός κ.ά. Το όνομά του προήλθε κατά κύρια εκδοχή από τις λέξεις Λέων και Άρσος, Λέοντος άρσος, Λεονάρσος, Λεονάρισσος και αναφέρεται σε όλους τους παλιούς χάρτες. Κύρια ασχολία των κατοίκων υπήρξε η γεωργία και η κτηνοτροφία και, κατά τα νεότερα χρόνια, η καπνοκαλλιέργεια, τα εσπεριδοειδή και η λαχανοκαλλιέργεια. Τα ελληνικά γράμματα άρχισαν να διδάσκονται οργανωμένα από το 1750. Στο Λεονάρισσο λειτούργησε το πρώτο Κωμοδικείο της Ν.Α. Καρπασίας το 1883, ο πρώτος περιφερειακός αστυνομικός σταθμός το 1890 και το πρώτο περιφερειακό ταχυδρομείο το 1836 και ο μοναδικός κτηνιατρικός σταθμός της επαρχίας το 1955. Μεγάλη ήταν η συμβολή των κατοίκων του στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, καθώς και στους μεγάλους αγώνες του Έθνους. Ένας σημαντικός αριθμός κατατάσσονται εθελοντές στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πληθυσμός του χωριού είχε κατά καιρούς μεγάλες αυξομειώσεις. Το 1946 αναφέρονται 1.027 κάτοικοι, ενώ τον Απρίλιο του 1973, 617 κάτοικοι. Τον Οκτώβριο του 1974 ο Ερυθρός Σταυρός καταγράφει 445 εγκλωβισμένους. Σταδιακά οι Τούρκοι τους έδιωξαν όλους. Ο κινηματογράφος, το ελαιοτριβείο, οι αλευρόμυλοι, οι μικρές ταβέρνες και τα καφενεδάκια, όπως και τα λεωφορεία του χωριού, που το συνέδεαν με τα αστικά κέντρα, έκαναν τη ζωή των κατοίκων του εύκολη και ευχάριστη. Κύρια εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Δημήτριος με τη μεγαλύτερη εμποροπανήγυρη της επαρχίας. Από εδώ ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1931 η εξέγερση των Κυπρίων, τα γνωστά Οκτωβριανά του ‘31. Άλλα παρεκκλήσια είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Άγιος Αντώνιος. Λεονάρισσο Λάπαθος Το Λάπαθος είναι χωριό στον κάμπο της Μεσαορίας. Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό πήρε το όνομα του από ένα φυτό που ευδοκιμούσε στην περιοχή, το λάπαθο (κοινώς οξυνούδκια), ένα φυτό με κίτρινο άνθος, του οποίου ο κόσμος συνήθιζε να τρώει τον κορμό που είχε γλυκόξινη γεύση. Πριν την εισβολή κατοικούσαν στο χωριό 420 Ελληνοκύπριοι και 240 Τουρκοκύπριοι σε ξεχωριστές γειτονιές (μαχαλάδες), αλλά η συμβίωση ήταν πάντα αρμονική. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν, κυρίως, με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, και κάποιοι εργάζονταν ως εργάτες/γραφείς στην Αμμόχωστο. Αρκετοί κάτοικοι του Λάπαθου ήταν μορφωμένοι (γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, κ.λπ.). Υπήρχαν δύο εκκλησίες στο χωριό. Η Αγία Μαρίνα, που βρισκόταν στην τουρκοκυπριακή συνοικία, γιόρταζε στις 17 Ιουλίου και η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου. Μετά την εισβολή οι κάτοικοι του χωριού διασκορπίστηκαν σε όλη την Κύπρο και αρκετοί χωριανοί συναντώνται κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου για να τιμήσουν τη γιορτή της Αγίας Μαρίνας με εκκλησιασμό και πολλές εκδηλώσεις. Στιγμιότυπο από φωτογραφική έκθεση για την Αμμόχωστο στην αυστριακή πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που συνδιοργάνωσαν το Γραφείο Τύπου και Πληροφορίων και το Κυπριακό Πολιτιστικό Κέντρο Βιέννης για την παρουσίαση της τριλογίας της Άννας Μαραγκού «Περπατώντας στο Βασίλειο της Σαλαμίνας», στις 10 Οκτωβρίου. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ & ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΘΕΝΤΩΝ Αναστάσιου Λεβέντη 5Α, 6ος όροφος, Λευκωσία Αρ.Τηλεφώνου: 22572804 © Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==