18 Μια μέρα καθόταν κατσουφιασμένη δίπλα στο ποτάμι και σκεφτόταν τις χαμένες της ρίγες, όταν μια πανέμορφη πολύχρωμη πεταλούδα πετάρισε δίπλα της ανοιγοκλείνοντας τα υπέροχα φτερά της. Κάθισε σε ένα μικρό θάμνο εκεί κοντά και της χαμογέλασε. Η ζέβρα, όμως, ένιωθε μέσα της τόση δυστυχία και απελπισία που δεν μπόρεσε να της χαμογελάσει. Η πεταλούδα συνέχισε να της χαμογελά πεταρίζοντας ανάλαφρα και χαρούμενα τα πολύχρωμα φτερά της, και η ζέβρα πείσμωσε ακόμη περισσότερο βλέποντάς την. Τότε η πεταλούδα πέταξε κοντά της και της χάρισε το κουτί της υγείας. Από εκείνη την ημέρα, η ζέβρα σταμάτησε να νιώθει θυμωμένη και αγχωμένη. Ένιωθε χαρούμενη και υγιής! Και δεν θα το πιστέψετε! Οι ρίγες επέστρεψαν στο σώμα της, πιο ζωηρές και λαμπερές από κάθε άλλη φορά! Με όρεξη και υπομονή επισκεύασε το σπίτι της. Και ήταν τόσο χαρούμενη που μπόρεσε να χαρίσει το κουτί της υγείας που της είχε δώσει η πεταλούδα και στα άλλα ζώα. Σιγά-σιγά όλα τα ζώα ηρέμησαν, τα πουλιά επέστρεψαν και το δάσος γέμισε χαρούμενα κελαηδίσματα. Και η ζέβρα άρχισε να απολαμβάνει ξανά τη ζωή της στο καταπράσινο, γεμάτο τιτιβίσματα δάσος, όπως παλιά. Παιδιά, τι νομίζετε ότι είναι τελικά το κοUτί της Uγείας;
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==