Το Κυπριακό Πρόβλημα | Mία σύντομη εισαγωγή 5 … εάν ο σκοπός της επίλυσης του Κυπριακού είναι η διατήρηση παρά η καταστροφή του κράτους και εάν πρόκειται να ενθαρρύνουμε παρά να εμποδίσουμε την ανάπτυξη ενός ειρηνικά ενωμένου λαού, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ εάν η φυσική διαίρεση της μειονότητας από την πλειονότητα δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα απεγνωσμένο βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση.» Dr Galo Plaza, Report of the United Nations Mediator on Cyprus to the Secretary-General, UN Security Council S/6253, 26 March 1965 Είμαστε όλοι αιχμάλωτοι της γνώσης. Η επίγνωση της προδοσίας της Κύπρου και η μελέτη του ιστορικού αυτής της προδοσίας, προκαλούν θλίψη και καταστρέφουν, ίσως για πάντα, τη χαρά της επίσκεψης σε ένα από τα πιο μαγευτικά νησιά του κόσμου. Τίποτα δεν θα μπορέσει πια να αποκαταστήσει τους κατεστραμμένους θησαυρούς, το πένθος των οικογενειών, τα λεηλατημένα χωριά, τα καμένα από τις ναπάλμ δάση και βουνοπλαγιές. Ούτε θα μπορέσει κάτι να μετριάσει τις επιδόσεις των πωρωμένων και σκληρών πολιτικών που αντιμετώπισαν την Κύπρο ως μέσο για να εφαρμόσουν τα άνομα και ματαιόδοξα σχέδιά τους. Όμως, η μοιρολατρία θα αποτελούσε τη χειρότερη προδοσία. Η αποδοχή, η νομιμοποίηση των τετελεσμένων, πρέπει να αποκηρυχθεί. Μια τέτοια απόρριψη έχει αξία πέραν της Κύπρου, δείχνοντας ότι το να συναινέσει κανείς με την αδικία δεν είναι «ρεαλισμός». Από τη στιγμή που η αδικία τεθεί και χαρακτηριστεί ως τέτοια και κατονομαστεί με το σωστό της όνομα, ο συμβιβασμός με αυτήν γίνεται αδύνατος. Είναι γι’ αυτό που κάποιος γράφει για την Κύπρο με θλίψη, αλλά κυρίως –πολύ περισσότερο– με οργή.» Christopher Hitchens, Hostage to History: Cyprus from the Ottomans to Kissinger (London and New York: Verso, 1997) “ “
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0