Το Κυπριακό Πρόβλημα | Mία σύντομη εισαγωγή 35 του Χάρτη του ΟΗΕ. Η παράνομη εισβολή της Τουρκίας διεξήχθη σε δύο φάσεις. Κατά τη δεύτερη φάση, η Τουρκία έθεσε την Αμμόχωστο υπό τον έλεγχό της και έκτοτε κατέχει παρανόμως πάνω από το 36% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως αποτέλεσμα της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, 162.000 Ελληνοκύπριοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Μέχρι και σήμερα οι δυνάμεις κατοχής εμποδίζουν την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και στις περιουσίες τους. Έως το τέλος του 1975, η συντριπτική πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων που ζούσαν στις περιοχές που ελέγχει η νόμιμη κυβέρνηση αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μετακινηθούν στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, λόγω της τουρκικής πολιτικής εξαναγκασμού. 20.000 Ελληνοκύπριοι και Μαρωνίτες επέλεξαν να μην εγκαταλείψουν τα σπίτια τους παρά την τουρκική κατοχή. Οι πλείστοι από αυτούς που παρέμειναν, κυρίως στην χερσόνησο της Καρπασίας, αναγκάστηκαν δια της βίας να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ο αριθμός των Ελληνοκυπρίων και των Μαρωνιτών που ζουν σήμερα στην εν λόγω περιοχή μειώθηκε στα 300 άτομα. Αυτή η δραματική μείωση του αριθμού των εγκλωβισμένων είναι εντυπωσιακή εάν σκεφτεί κανείς ότι βάσει της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στη Βιέννη στις 02 Αυγούστου, 1975, η τουρκική πλευρά θα έπρεπε να παρέχει στους εγκλωβισμένους «πάσα βοήθεια διά να δύνανται να διάγουν μίαν ομαλήν ζωήν, περιλαμβανομένων διευκολύνσεων εις τον εκπαιδευτικόν τομέα και διά την άσκησιν της θρησκείας των, ως επίσης και ιατρικής περιθάλψεως υπό ιδικών των ιατρών και ελευθέρας διακινήσεως εις τον βορράν». Κατά παράβαση της συμφωνίας αυτής, σε πρακτικό επίπεδο, η τουρκική πλευρά υπέβαλε τους εγκλωβισμένους σε συνεχή παρενόχληση, περιορισμούς στις μετακινήσεις τους, άρνηση πρόσβασης σε κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, άρνηση κατάλληλων εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων, ιδίως μετά τη δημοτική εκπαίδευση, περιορισμούς του δικαιώματος να χρησιμοποιούν τις περιουσίες τους και της ελεύθερης άσκησης των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων. Συνεπώς, επρόκειτο για μία εσκεμμένη πολιτική εθνικής εκκαθάρισης, εξαναγκάζοντας τους εγκλωβισμένους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Παράλληλα, η Τουρκία εφάρμοσε μία συστηματική πολιτική εποικισμού των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου από το 1974, με μαζική μεταφορά περισσοτέρων από 160.000 Τούρκων από την Τουρκία με σκοπό να αλλάξει η δημογραφική εικόνα και να αλλοιωθεί το πληθυσμιακό ισοζύγιο του νησιού. Η πολιτική αυτή, μαζί με την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων από την περιοχή, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, και την παράνομη αλλαγή των γεωγραφικών τοπωνυμίων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, στοχεύει στην εξαφάνιση οποιουδήποτε μακραίωνου, ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου, και ενδεχομένως στην «τουρκοποίηση» της περιοχής. Στοχεύει επίσης στην αλλαγή του ισοζυγίου εξουσίας και του κοινωνικού ιστού στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, για να διασφαλίσει ότι η τουρκοκυπριακή ηγεσία συμμορφώνεται
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0