Το Κυπριακό Πρόβλημα | Mία σύντομη εισαγωγή 19 uεπέκταση των δικαιωμάτων της Βρετανίας στις κυρίαρχες περιοχές των βάσεων και στα χωρικά ύδατα της Δημοκρατίας, uδιαγραφή της επικύρωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936 (η Κύπρος είναι σημαντική ναυτιλιακή δύναμη. Το σχέδιο παραχωρούσε επίσης στην Τουρκία δικαιώματα που προσομοίαζαν με βέτο επί της υφαλοκρηπίδας της Κύπρου), uπαραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης με την άρνηση στους Κύπριους του δικαιώματος απόκτησης περιουσίας και να ζουν οπουδήποτε επιλέξουν, όπως θα μπορούσαν να κάνουν και υπήκοοι άλλων χωρών της ΕΕ, χωρίς περιοριστικές ποσοστώσεις βάσει εθνικότητας και θρησκείας. Τελικά, το σχέδιο απορρίφθηκε διότι η μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων έκρινε ότι δεν ήταν το καλύτερο για το κοινό συμφέρον των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Όπως δήλωσε τότε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, «ενώ όλες οι απαιτήσεις της Τουρκίας υιοθετήθηκαν στο τελικό σχέδιο την τελευταία μέρα, βασικές ανησυχίες της ελληνοκυπριακής πλευράς αγνοήθηκαν. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στις συνομιλίες ανυπομονούσαν να ικανοποιήσουν την Τουρκία και να διασφαλίσουν το «ναι» της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αγνοώντας το γεγονός ότι η κατά πολύ μεγαλύτερη αριθμητικά ελληνοκυπριακή κοινότητα έπρεπε επίσης να πεισθεί να ψηφίσει «ναι» στο Σχέδιο. Έτσι, η διαδικασία αυτή απέτυχε να ικανοποιήσει τις δικαιολογημένες ανησυχίες, ανάγκες και συμφέροντα και των δύο πλευρών.» Το αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κατέστησε το Σχέδιο Ανάν άκυρο. Η υποτιθέμενη απομόνωση των Τουρκοκυπρίων3 Μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η Τουρκία εξαπέλυσε μία προπαγανδιστική εκστρατεία με συνθήματα για «άμβλυνση», «άρση» ή «τερματισμό» της υποτιθέμενης «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων, και για τη γεφύρωση της «οικονομικής ανισότητας» μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο νησί. Δυστυχώς, αυτό οδήγησε σε εκτεταμένη παραπληροφόρηση αναφορικά με την κατάσταση στην Κύπρο, και σε κάποιες αμφισβητήσιμες προτάσεις, υπό το πρόσχημα της βελτίωσης των οικονομικών συνθηκών των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία μάλιστα επιχείρησε να παραπλανήσει τη διεθνή κοινότητα ώστε να πιστέψει ότι η κυβέρνηση της Κύπρου ήταν, κατά κάποιο τρόπο, υπεύθυνη για τη δυσμενή θέση των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία χρησιμοποίησε την προσέγγιση αυτή για δύο λόγους: για να στρέψει, ενόψει των ευρωπαϊκών της φιλοδοξιών, την προσοχή μακριά από τη συνεχιζόμενη στρατιωτική της επιθετικότητα κατά της Κύπρου και για να αναβαθμίσει το παράνομο καθεστώς στις κατεχόμενες περιοχές του νησιού. 3 Βλέπε Μίλτος Μιλτιάδου, Προς μία Ενωμένη Κύπρο: Ο Μύθος της «Απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων, Τέταρτη Έκδοση (Λευκωσία: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Κυπριακή Δημοκρατία, 2010).
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0