45 AΓΡΟΤΗΣ 2023 / TEΥΧΟΣ 488 ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Το σημείο εκκίνησης βρίσκεται 1 χιλιόμετρο περίπου νότια του χωριού Καμινάρια, πάνω στον ασφαλτόδρομο που οδηγεί προς τον Άγιο Νικόλαο, σε υψόμετρο 670 μέτρων, στην τοποθεσία Όρπολη. Ακολουθεί πορεία πάνω σε υφιστάμενο αγροτικό χωματόδρομο για 1,9 χιλιόμετρα περίπου με ομαλή ανηφορική πορεία και εισέρχεται εντός του κρατικού δάσους στην Κοιλάδα Διαρίζου σε πευκόφυτες περιοχές με υπόροφο διάφορους ψηλούς και χαμηλούς θάμνους όπως τρεμιθιά, περνιά, μερσινιά, ρασιή κ.ά. Ακολούθως, κατηφορίζοντας μέσα στο δάσος φθάνει στο Γεφύρι της Ελιάς που είναι κτισμένο πάνω στον Φοινιώτη ποταμό. Σε αυτό το σημείο ενώνεται και ο ποταμός των Καμιναριών. Οι δύο αυτοί είναι παραπόταμοι του ποταμού Διαρίζου. Η ονομασία του γεφυριού ίσως να προήλθε από τις ελιές που αφθονούσαν στην περιοχή. Το συγκεκριμένο γεφύρι είχε μεγάλη σημασία καθώς συνέδεε προς τα ανατολικά με το Φοινί και προς τα βόρεια με την ευρύτερη περιοχή της Μαραθάσας. Εικόνα 1: Το γεφύρι της Ελιάς Ακολούθως, το μονοπάτι συνεχίζει τη διαδρομή του εντός του κρατικού δάσους πάνω στον ασφαλτόδρομο για 1,3 χιλιόμετρα με σχεδόν επίπεδη διαδρομή και από εκεί ανηφορίζει κατ’ αρχάς σε δασικό χωματόδρομο και μπαινοβγαίνοντας σε κρατικό και ιδιωτικό δάσος καταλήγει στο Γεφύρι του Τζιελεφού σε απόσταση 2 χιλιομέτρων περίπου. Το Γεφύρι είναι κτισμένο κυρίως από πέτρα του ποταμού, πάνω στον ποταμό Διαρίζο. Αποτελεί το μεγαλύτερο από τα μεσαιωνικά γεφύρια του νησιού. Βρίσκεται στα όρια του κρατικού Δάσους Πάφου, σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από το Τ/Κ χωριό Άγιος Νικόλαος. Συνήθως η ροή του ποταμού κατά τη χειμερινή περίοδο είναι αυξημένη και γι' αυτό καλό θα ήταν οι οδηγοί που διασταυρώνουν τον ποταμό από το σημείο αυτό να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Διάφορες ερμηνείες έχουν δοθεί για την προέλευση του ονόματος του γεφυριού χωρίς όμως καμιά να έχει επιβεβαιωθεί. Μια εκδοχή είναι πως ενδεχόμενα η ονομασία προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη Κελεφός που σημαίνει αδύνατος, άρρωστος, ευάλωτος και να συνδέεται με κάποιο περιστατικό ή πρόσωπο κατά τη διάρκεια της κατασκευής του. Πλησίον του γεφυριού και νοτιότερα ο περιπατητής μπορεί να θαυμάσει τον υδατοφράκτη της Αρμίνου όπου καταλήγει ο ποταμός Διαρίζος, κυριολεκτικά πνιγμένος μέσα στο πράσινο. Εικόνα 2. Το γεφύρι του Τζιελεφού μετά από έντονη βροχόπτωση στις 16/1/2019 Από τον Τζιελεφό το μονοπάτι ανηφορίζει για 1,6 χιλιομέτρα όπου καταλήγει στον εκδρομικό χώρο Πέρα Βάσα. Εδώ υπάρχουν οι βασικές διευκολύνσεις για ψήσιμο και γεύμα στην εξοχή. Πλησίον του εκδρομικού χώρου υπάρχει, εγκαταλειμμένος πια, ο παλιός Δασικός Σταθμός. Επίσης, κοντά στον εκδρομικό χώρο βρίσκεται συντηρημένο και μέρος του περίφημου αιωνόβιου ξηρανθέντος πεύκου της Πέρα Βάσας ο οποίος ήταν ανακηρυγμένος ως Μνημείο της Φύσης. Συνεχίζοντας την πορεία και σε απόσταση 1 χιλιομέτρου, στην τοποθεσία Σταυρίν, βρίσκονται τα σύνορα των δύο δασικών κοιλάδων: του Διαρίζου και του Ρούδια. Μπαίνοντας στην κοιλάδα του Ρούδια, που είναι και η μεγαλύτερη του Δάσους Πάφου, μπορεί κάποιος να θαυμάσει τη θέα προς συμπαγές δάσος τραχείας πεύκης με ψηλούς θάμνους. Η πορεία του μονοπατιού συνεχίζει κατά μήκος δασικού χωματόδρομου σε κρατικό δάσος και σε απόσταση 6,5 χιλιομέτρων φθάνει στο Γεφύρι του Ρούδια. Η περιοχή είναι κατάφυτη με πλατάνους, σκλήδρους και πεύκα. Το Γεφύρι του Ρούδια είναι κτισμένο πάνω στον ποταμό Ξερό που πηγάζει από τα βουνά του Τρίπυλου και του Κύκκου. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία του είναι ότι αυτή οφείλεται στην ελληνική λέξη ρούδι (Rhus coriaria) που είναι φυτό που αφθονούσε στην περιοχή. Είναι γνωστό και σαν σουμάτζιν, μιλίτζιν, τα φύλλα του οποίου παλαιότερα χρησιμοποιούνταν στη βυρσοδεψία στο βάψιμο δερμάτων, αλλά χρησιμοποιείται και μέχρι σήμερα στη μαγειρική ως άρτυμα. Το γεφύρι αυτό καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τον σεισμό του 1953 και αναστηλώθηκε το 1977 με δαπάνη του Τμήματος Αρχαιοτήτων στη σημερινή του μορφή. Εικόνα 3: Το γεφύρι του Ρούδια
RkJQdWJsaXNoZXIy MzU4MTg0