Λεύκιος Ζαφειρίου. Η μετέωρη θλίψη της ιστορίας

62 Όταν διασχίζεις τον κάμπο της Μεσαορίας και τη χερσόνησο της Καρπασίας, αυτό που σου μένει είναι η άλλη διάσταση του χρόνου και της ίδιας της Ιστορίας. Κάποια πράγματα τα βλέπεις με μια καθαρότητα ματιού όσο τραγικά και να είναι. Ταξιδεύεις ατέλειωτα χιλιόμετρα και δεν συναντάς μια λέξη στα ελληνικά. Χρειάστηκε να επαναλάβω αρκετές φορές αυτή την οδυνηρή εμπειρία για να μάθω στη διαδρομή τις ονομασίες των χωριών: Περιστερώνα, Λευκόνοικο, Γύψου, Λάπαθος, Σύγκραση, Γαστριά, Πατρίκι, Λεονάρισσο. Η μνήμη επανακτά κάτι το οποίο είχε χάσει σχεδόν οριστικά, ξαναβρίσκει αυτή την άλλη διάσταση ή καλύτερα αυτό που λέει ο Οδυσσέας Ελύτης για τη γλώσσα και την πατρίδα «που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της λύπης και της εξορίας». Νεολιθικός οικισμός Απόστολος Ανδρέας - Κάστρος πριν την καταστροφή

RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==