Λεύκιος Ζαφειρίου. Η μετέωρη θλίψη της ιστορίας

21 - Το βράδυ 25 Αυγούστου του 1974 που έφτασαν τα τανκ στο χωριό ήμασταν στην ταράτσα και βλέπαμε τα φώτα. Ήταν εκκωφαντικός ο θόρυβος που έκαναν όσο πλησίαζαν. Τα τανκ περνούσαν από τον κεντρικό δρόμο του χωριού προς τα καφενεία και την εκκλησία. Χτες έξι οπλισμένοι από τη Γαληνόπορνη ήρθαν και έκαναν έρευνα στο σπίτι και πήραν φωτογραφίες από το άλμπουμ. Ο Γιαννάκης είναι άφαντος ακόμη. Την άλλη μέρα ξημερώματα πριν τις πέντε φώναζαν από τα μεγάφωνα ενός στρατιωτικού τζιπ να συγκεντρωθούμε στην αυλή τής εκκλησίας. Να βλέπεις τους συγχωριανούς στο πρώτο φως της μέρας, παιδιά, γυναίκες κι άντρες να φτάνουν στην αυλή. Μας είχαν περικυκλώσει αμέτρητοι στρατιώτες κι είχαν τα όπλα τους στραμμένα σε μας. Είχαμε ακούσει πως έγιναν τις τελευταίες μέρες πολλά εγκλήματα στα χωριά της Μεσαορίας. Εκτελέσεις και βιασμοί. Μας χώρισαν τις γυναίκες από τους άντρες και μας έβαλαν να γονατίσουμε. Απέναντι μας στέκονταν οι άντρες. Τους έβλεπα κατάχλωμους και μού ‘ρθε μεγάλη λύπηση, που μας κοιτούσαν ανήμποροι και περίλυποι. Πρώτη φορά έβλεπα τόσα όπλα να μας σημαδεύουν. Είπαν σε μας τις γυναίκες να πάμε στα σπίτια μας και πως οι άντρες θα ερχόντουσαν σε λίγο. Τους πήραν αιχμαλώτους. Μείναμε μόνες με την κόρη μου. Μαρούλα Λιασή Αγία Τριάδα

RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==