ΘΟΚ: ΜΙΑ ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΟΨΗ στην οποία ο σκηνοθέτης Βαρνάβας Κυριαζής απέσπασε πολύ ωραίες ερμηνείες από το γυναικείο δυναμικό του ΘΟΚ (Χριστίνα Παυλίδου, Μαρία Μίχα,50 Τζένη Γαϊτανοπούλου, Μαρίνα Μαλένη, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Λένια Σορόκου). Από τις παραστάσεις της Νέας Σκηνής της περιόδου αναφέρουμε επίσης την παρα- γωγή του 1995 Ο δρόμος για τη Μέκκα (20) του Άθολ Φούγκαρτ σε σκηνοθεσία Νεόφυτου Ταλιώτη, που εισέπραξε μεταξύ άλλων ένα ενθουσιώδες σχόλιο από τον Δημήτρη Μαρωνίτη,51 ο οποίος έτυχε να δει την παράσταση. Το 1995 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Οργανισμού ο Χρίστος Σιοπαχάς (θέση που θα διατηρήσει ως το 1998). Τον επόμενο χρόνο διαμορφώνεται ένα νέο ιδιόκτητο θέατρο στον χώρο των εργαστηρίων του ΘΟΚ στη βιοτεχνική περιοχή Στροβόλου στη Λευκωσία, που θα πάρει το όνομα της Νέας Σκηνής. Το καινούργιο θέατρο, κατάλληλο για μικρής κλίμακας παραγωγές, θα εγκαινιαστεί με το Ντα του Χιου Λέναρντ, σε σκηνοθεσία του διευθυ- ντή, στις 20 Δεκεμβρίου 1996. Ο Σιοπαχάς έχει σκηνοθετήσει συ- νολικά δέκα παραγωγές του ΘΟΚ. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στη σκηνοθεσία του έργου του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές Ρομπέρτο Τσούκκο (21), επίσης το 1996, μια παράσταση που έπιασε τον σφυγ - μό του σκληρού έργου, με τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο στον επώνυμο ρόλο. Αναφέρουμε επίσης τη σκηνοθεσία από τον Κωνσταντίνο Αρβα - νιτάκη του Αμερικάνικου βούβαλου του Ντέηβιντ Μάμετ, που ανέ- βηκε τον Δεκέμβριο του 1995, με τη δυνατή τριάδα των Σπύρου Σταυρινίδη, Ανδρέα Τσουρή52 και Αντώνη Κατσαρή. Το καλοκαίρι του 1996 συνεργάζεται με τον ΘΟΚ ο Ελλαδίτης σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος για τις Θεσμοφοριάζουσες του Αρι- στοφάνη. Τον ρόλο του Μνησίλοχου αναλαμβάνει ο γνωστός Κύπριος κωμικός Σωτήρης Μουστάκας και του Ευριπίδη ο Σπύρος Σταυρινίδης. Ο ΘΟΚ δεν ανεβάζει έργο του Σάμουελ Μπέκετ έως τον Οκτώβριο του 1997, όταν παρουσιάζονται στη Νέα Σκηνή οι Ευτυχισμένες μέρες: μια παράσταση που είχε ενδιαφέρον τόσο για την αισθη- τική ακρίβεια της πρότασης του Γερμανού σκηνοθέτη και σκη- νογράφου Frank Henning, όσο και για την ώριμη ερμηνεία της Τζένης Γαϊτανοπούλου. Η επόμενη παραγωγή καταγράφηκε επί- σης ως μια ευτυχής στιγμή: πρόκειται για τις Τρεις ψηλές γυναίκες (22) του Έντουαρντ Άλμπυ. Ο σκηνοθέτης Φαίδρος Στασίνος έστησε μια συγκινησιακά ενεργή και παράλληλα με ωραίο μέτρο παράσταση, με σημαντικές ηθοποιούς του ΘΟΚ από τρεις διαφορετικές γενιές, τις Τζένη Γαϊτανοπούλου, Αννίτα Σαντοριναίου και Στέλα Φυρογένη, σε σπουδαίες ερμηνείες.53 Στον ίδιο χώρο θα ανέβουν τον Δεκέμβριο του 1999 οι Μικρές τραγωδίες (23) του Ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν σε σκηνοθεσία του επίσης Ρώσου Valery Akhadov, μια αξιοπρόσεκτη, σύμφωνα με κριτικές, παράσταση,54 για την οποία ο μουσικός Σάββας Σάββα τιμήθηκε με το Βραβείο Θεάτρου. Στο μεταξύ, το 1998 τη διεύθυνση του ΘΟΚ έχει αναλάβει ξανά ο Άντης Παρτζίλης. Από τις παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής 50. ΣτΕ: Η πορεία της Μαρίας Μίχα παρουσιάζεται στο κεφάλαιο 3.21. 51. Περ. Σελίδες, τχ. 175, 31 Μαρτίου 1995 (αναδημοσίευση από το αθηναϊκό Βήμα). 52. ΣτΕ: Για τον Ανδρέα Τσουρή βλ. κεφάλαιο 3.41. 53. Γ. Γεωργής, εφ. Ο Φιλελεύθερος, 23 Φεβρουαρίου 1998. 54. Μ. Σχίζα, εφ. Ο Φιλελεύθερος, 12 Φεβρουαρίου 1999· Α. Κανάκης, εφ. Χαραυγή, 18 Ιανουαρίου 2000. 20 21 22 23
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==