48 __ 49 το 1993. Ακολούθησε διοικητικό κενό το διάστημα 1993–1995, κατά το οποίο αναπληρωτής διευθυντής ήταν ο προϊστάμενος διοίκησης και προσωπικού και γραμματέας του Δ. Σ. Ρογήρος Σιηπιλλής. Ο Παρτζίλης θα αναλάβει ξανά το 1998 και με διακοπή δέκα μηνών θα παραμείνει στη διεύθυνση του ΘΟΚ μέχρι τον Φε- βρουάριο του 2007. Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1990 ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΚΗΝHΣ Το 1990 ανεβαίνει το έργο Μανώλη…! του Γιώργου Νεοφύτου, ένα διαμάντι της κυπριακής δραματουργίας και το πιο πολυπαι- γμένο κυπριακό έργο — εντός και εκτός του νησιού. Τον μονόλογο ανέδειξε με το βάθος και τη λιτότητα της ερμηνείας της η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, στον ρόλο της γυναίκας που έχασε τον γιο της στο πραξικόπημα του 1974. Οι Σφήκες (16) του Αριστοφάνη παρουσιάστηκαν στην Κύπρο και στο Φεστιβάλ Επιδαύρου το καλοκαίρι του 1991, αποσπώντας θετικά σχόλια από την κριτική. Ο καρπός της συνεργασίας των σκηνοθετών Εύη Γαβριηλίδη και Νεόφυτου Ταλιώτη ήταν μια ευ- φρόσυνη αριστοφανική παράσταση με τα κοστούμια και τα σκη- νικά του Άγγελου Αγγελή και με απολαυστικούς τους Αντώνη Κατσαρή (Φιλοκλέων) και Κώστα Δημητρίου46 (Βδελυκλέων). Εντυπωσιακή στιλιστικά, με σκηνικά και κοστούμια του Γιώργου Ζιάκα,47 ήταν η Ελένη (17) του Ευριπίδη, συμπαραγωγή του ΘΟΚ με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου δόθηκε η πρώτη παράσταση του έργου τον Ιούνιο του 1993. Ο σκηνοθέτης Νίκος Χαραλάμπους επέλεξε ώριμους ηθοποιούς για την Ελένη (Τζένη Γαϊτανοπούλου) και τον Μενέλαο (Στέλιος Καυκαρίδης). Το ίδιο καλοκαίρι ο ΘΟΚ θα έχει μια ιδιαίτερα ευτυχή στιγμή με τη Σαμία (18) του Μενάνδρου σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη.48 Πρόκειται για μια άρτια, γεμάτη φρεσκάδα και συνεπή ως προς την όλη σύλληψη παράσταση. Το στίγμα της παραγωγής έδωσαν η μετάφραση του έργου στην καθαρεύουσα από τον Γιάννη Βαρ- βέρη και η μεταφορά της πλοκής στην Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα ως προς την ενδυματολογία (Γιώργος Ζιάκας). Η πα- ράσταση, με τη συμμετοχή του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Αλ- κίνοου Ιωαννίδη στον ρόλο του Μοσχίωνα, αξιολογήθηκε ως μία από τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία του θεσμού του Φεστι- βάλ Επιδαύρου.49 Ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις αφήνει τον Φεβρουάριο του 1994 η παραγωγή του έργου του Μπράιαν Φρίελ Χορεύοντας στη Λούνασα (19), που υπογράφει ο προερχόμενος από τον κινηματο- γράφο σκηνοθέτης Χρίστος Σιοπαχάς, μετέπειτα διευθυντής του Οργανισμού. Το φθινόπωρο του 1994 θεσμοθετείται η Νέα Σκηνή του ΘΟΚ, η οποία θα λειτουργήσει ανελλιπώς από τότε, και στεγάζεται αρ- χικά στο Δημοτικό Θέατρο Αγίου Δομετίου. Οι παραστάσεις της εγκαινιάζονται με τις Ατσαλένιες μαγκνόλιες του Ρόμπερτ Χάρλιγκ, 46. ΣτΕ: Στη μορφή του Άγγελου Αγγελή αναφέρεται το κεφάλαιο 3.2. Στον Κώστα Δημητρίου αφιερώνεται το κεφάλαιο 3.8. 47. ΣτΕ: Βλ. κεφάλαιο 3.10. 48. ΣτΕ: Για την ιστορική αυτή παράσταση βλ. περισσότερα στο κεφάλαιο 2.4. 49. Β. Αγγελικόπουλος, «Πενήντα χρόνια Επίδαυρος: Οι τριάντα καλύτερες παραστάσεις», ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ – Η Καθημερινή της Κυριακής, 19 Ιουνίου 2005. 16 17 18 19
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==