ΗΡΘΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΖΙ… Ήρθαμε στον κόσμο μαζί με τον ΘΟΚ, με διαφορά ενός μήνα ακριβώς, το 1970. Έναν χρόνο μετά, κάναμε και οι δύο τα πρώτα μας βήματα. Οι γονείς μου, ο Γρηγόρης στον σχεδιασμό φωτισμού και η Αγγελική στην οργάνωση παραστάσεων και περιοδειών, τον έφερναν στο σπίτι για φαγητό, κυρίως τα μεσημέρια, αφού τα βράδια είχε παράσταση. Μεγάλωσα μέσα στις δόξες, τις αποτυχίες και τα καθημερινά προβλήματα του ΘΟΚ. Ανήκουν και οι δύο γονείς μου στην ομάδα των εργατών του θεάτρου των πρώτων χρόνων, που κατέθεσε ψυχή και κουράγιο για χάρη του ΘΟΚ. Την ομάδα που είχε στο τιμόνι έναν μεγάλο θεατράνθρωπο, δάσκαλο, πνευματικό άνδρα και σπουδαίο δημιουργό του ελληνικού και του κυπριακού θεάτρου, τον Εύη Γα- βριηλίδη. Έναν πρωτομάστορα της θεατρικής τέχνης, να υπηρε- τεί κλασικό και σύγχρονο, τοπικό και παγκόσμιο δραματολόγιο, να ανοίγει δρόμους και να υλοποιεί οράματα, βάζοντας γερά θε- μέλια για το κρατικό θέατρο της Κύπρου. Η ομάδα-οικογένεια των πρώτων χρόνων δημιούργησε και έπλασε κοινό αλλά και ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, τεχνικούς και διευθυ- ντές. Πολλά τα ονόματα και οι θύμησες, δεν μπορώ όμως να μη μνημονεύσω αυτούς που έφυγαν: Βλαδίμηρο Καυκαρίδη, Νίκο Σιαφκάλη, Χρήστο Σιοπαχά, Ανδρέα Μούστρα, Ανδρέα Μουσου- λιώτη, Τάσο Αναστασίου, Έλλη Κυριακίδου, Άλκηστι Παυλίδου, Φλωρεντία Δημητρίου, Καλλή Δημητρίου, Λοΐζο Χριστοδούλου, Γιάννη Μαραθεύτη, Ανδρέα Κλεόπα, Ευγενία Δρυμιώτου και τό- σους άλλους. « Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω»: Αγαπώ τον ΘΟΚ! Γιατί σ’ αυτόν πιστώνεται το πάθος μου για τη δραμα- τική τέχνη. Γιατί του αξίζει. Γιατί για δύο χρόνια δουλέψαμε μαζί με αφοσίωση και πείσμα, πίστη και προσήλωση στο αύριο. Εγκαι- νιάσαμε το δικό του θέατρο, τιμήσαμε την ιστορία του, αλλά και «φωτίσαμε», αναδείξαμε μια νέα γενιά Κύπριων συγγραφέων, σκηνοθετών και ηθοποιών. Καλή συνέχεια, φίλε! — Γιώργος Παπαγεωργίου
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==