270 __ 271 το κεφάλαιο που ονομάζεται «Παιδική Σκηνή ΘΟΚ» και ανοίγει ένα καινούργιο στο κυπριακό παιδικό θέατρο — αλλαγή η οποία έχει ως ορόσημο τα εγκαίνια της μόνιμης θεατρικής στέγης του ΘΟΚ και κατ᾽ επέκταση της κρατικής παιδικής σκηνής, που με- τονομάζεται σε Σκηνή 018 και βρίσκει μόνιμη πλέον θεατρική στέγη στην Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης και στη Νέα Σκηνή του νέου κτιρίου. ΣΚΗΝΗ 01811 Η Σκηνή 018 εκκινεί δυναμικά12 στις 4 Νοεμβρίου 2012 με το έργο Οικογένεια Νώε των Ξένιας Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου, και διαγράφει μια έντονα δημιουργική πορεία, εμπλουτίζοντας τις παραγωγές της με συμβατικές και πειραματικές παραστάσεις που περιλαμβάνουν ποικίλα δραματικά είδη, όπως μιούζικαλ τσέπης (ΚάλιΚαντζάρ και ΣΙΑ!…, 2013, 2014), μιούζικαλ (Τρελαντώνης, 2013) και ποπ όπερα (Εγώ, ο πρίγκιπας, 2015). Επιπρόσθετα, οι επιλογές ρεπερτορίου για τα χρόνια που ακολουθούν αποκαλύπτουν μια σύζευξη ως προς τον πολιτισμικό, αισθητικό και παιδαγωγικό ρόλο του Οργανισμού, καθώς και την τάση για ενοποίηση του κοινού πέρα από ηλικιακούς διαχωρισμούς, με παραστάσεις που απευθύνονται σε κάθε ηλικιακό φάσμα. Ο ΘΟΚ ενθαρρύνει τους πειραματισμούς (ΚάλιΚαντζάρ & ΣΙΑ!…, 2013, 2014) και ενισχύει την εγχώρια δραματουργία (Οι μπλε ιστορίες της κόκκινης καρδιάς, 2014, του Λουκά Πραστίτη), ενώ ταυτόχρονα επενδύει στη σκη- νική μεταφορά κλασικών μυθιστορημάτων της ελληνικής λογοτεχνίας (Πηνελόπης Δέλτα Ο Τρελαντώνης, 2013, 2014, σε σκηνοθε - σία Βασίλη Μυριανθόπουλου, και Άλκης Ζέη Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, 2016, 2017, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά), τα οποία χάρη στην επιτυχία τους, η οποία οφείλεται στην υψηλή αισθη- τική και το θεατρικά άρτιο σκηνικό ανέβασμά τους, επανέρχονται σε επαναληπτικό κύκλο παραστάσεων. Η θεματογραφία των παραστάσεων της Σκηνής 018 αποκλίνει από τον κλασικό μύθο, τον οποίο και αποδομεί (Εγώ, ο πρίγκιπας, 2015, σε κείμενο και σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου), και καλύπτει μεγάλο θεματολογικό εύρος, καθώς εκτείνεται από θέματα που άπτονται της διαπολιτισμικότητας (Οι μπλε ιστορίες της κόκκινης καρδιάς, 2014, σε σκηνοθεσία Αίγλης Σπυριδάκι), του ρατσισμού και της πολιτισμικής συμφιλίωσης (Μια γιορτή στου Αλ Νουρί, 2015, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι), σε υπαρξιακές αναζητήσεις (Ο τυχερός στρατιώτης, 2018, σε σκηνοθεσία Γεωρ- γίας Μαυραγάνη) και φιλοσοφικούς στοχασμούς για την αγάπη, τη ζωή και την ευτυχία στη βάση της μυθολογίας (Το κορίτσι που επιμένει, 2019, σε σκηνοθεσία Μαρίνας Βρόντη). Στο πλαίσιο του ευρύτερου δημιουργικού αναβρασμού της περι - όδου, η Σκηνή 018 παρουσιάζει τον Ιανουάριο του 2013 το μιούζι- καλ τσέπης ΚάλιΚαντζάρ και ΣΙΑ!… των Λέας Μαλένη, Χριστιάνας Κωνσταντίνου και Βαλεντίνου Κόκκινου σε σκηνοθεσία Λέας Μα - λένη και μουσική Δημήτρη Ζαβρού. Πρόκειται για ένα έργο που προέκυψε μέσα από το πρόγραμμα Young Europe 2 της Συνόδου 11. ΣτΕ: Λεπτομέρειες για την ίδρυση της Σκηνής 018 εντοπίστε στο σχετικό κεφάλαιο του Χριστάκη Χριστοφή. 12. Την ίδια περίοδο η Σκηνή 018 ανεβάζει το έργο Αντιγόνη ως Θέατρο Βαλί- τσα. Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου το εν λόγω έργο εντάσσεται στο ρεπερτόριο του Θεάτρου Βαλίτσα. των Θεάτρων Ευρώπης (ETC).13 Η βάση της θεματολογίας του εντοπίζεται στην ανατρεπτική σκανδαλιά των καλικαντζάρων, με πηγή έμπνευσης το ομότιτλο έργο του χαράκτη Χαμπή Τσαγ- γάρη, η οποία εύλογα παραλληλίζεται με την εφηβική τάση για ανατροπή της συμβατικής τάξης. Η παράσταση ανεβαίνει στο Φεστιβάλ της Συνόδου των Θεάτρων της Ευρώπης στο Βερολίνο, αποσπώντας τα ευνοϊκότερα σχόλια, ενώ στην Κύπρο επανέρ- χεται για δεύτερο κύκλο παραστάσεων τον Ιανουάριο του 2014. ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΛΙΤΣΑ Οι διακρίσεις, οι επιτυχίες και οι περιοδείες δεν σταματούν στη Σκηνή 018, αλλά συνοδεύουν τη δυναμική καθιέρωση του θεσμού Θέατρο Βαλίτσα, ενός θεσμού ο οποίος οραματίζεται και επιτυγ- χάνει να ταξιδέψει το θεατρικό γεγονός κοντά στο παιδικό, εφηβικό και νεανικό κοινό, δίνοντας παραστάσεις στα σχολεία της Μέσης, κυρίως, αλλά και της Δημοτικής Εκπαίδευσης, και χρησι- μοποιώντας όσα σκηνικά και αντικείμενα χωρούν σε μια βαλίτσα. Το Θέατρο Βαλίτσα υλοποιεί τις στοχεύσεις του με έξι συνολικά παραγωγές: Ναρκοπέδιο (2010) σε σκηνοθεσία Anne Contensou· Η μητέρα μου η Μήδεια (2011) σε σκηνοθεσία Susannah Tresilian· Αντιγόνη (2012) σε σκηνοθεσία Δέσποινας Γκάτζιου· Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 (2013) σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη· Οιδίπους Τύραν νος: Υπάρχουν οι πράξεις του έρωτα μετά (2014) σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λάρκου· Σοφία η μέλισσα (2018) σε σκηνοθεσία Δη- μήτρη Μπασλάμ. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το έργο Αντιγόνη (2012) σε σκηνο- θεσία Δέσποινας Γκάτζιου συνοδεύεται από υποστηρικτικό ψη- φιακό και έντυπο υλικό, το οποίο αποστέλλεται στα σχολεία με στόχο να προετοιμάσει τα παιδιά τόσο για την παρακολούθηση όσο και για την εθελοντική συμμετοχή τους στο θεατρικό γεγονός. Παράλληλα, την ίδια θεατρική περίοδο, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ ΚΥΠΡΙΑ, ανεβαίνει η παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, κάνοντας πρεμιέρα στις 3 Οκτω- βρίου 2013 στη Νέα Σκηνή. Πρόκειται για παράσταση η οποία δικαίως διακρίνεται, αποσπώντας το Βραβείο ΘΟΚ. Απογυμνώνοντας τον μηχανισμό του θεάτρου, η παράσταση απελευθερώνει το κοινό από τη θεατρική ψευδαίσθηση και αντιμετωπίζει με κριτική ματιά το κλασικό κείμενο, τελώντας σε διαρκή διακειμενικό διάλογο με κείμενα, ύφη και σκηνοθετικά ευρήματα, σε ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι μεταμόρφωσης και εναλλαγής ρόλων από δύο μόνο ηθοποιούς. Κατά τη θεατρική περίοδο 2014–2015, το Θέατρο Βαλίτσα προ- τείνει μια νέα ανάγνωση του μύθου του Οιδίποδα, η οποία στηρί - ζεται στην τραγωδία του Σοφοκλή, και με τη σκηνοθετική καθο - δήγηση του Παναγιώτη Λάρκου προσεγγίζει τον ομώνυμο ήρωα και τις πολλαπλές του συγκρούσεις υπό το φως της σύγχρονης εποχής. Για τη θεατρική περίοδο 2017–2018 η Βαλίτσα ταξιδεύει για να συναντήσει μικρότερα παιδιά, προσχολικής και πρωτοσχο - λικής ηλικίας, δραματοποιώντας με τη μορφή κουκλοθεάτρου το παραμύθι του συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης Δημήτρη Μπασλάμ Σοφία η μέλισσα. Πρόκειται για έργο το οποίο βασίζεται στο παραμύθι Η Σοφία: Μια μέλισσα που της άρεσε να 13. ΣτΕ: Για το πρόγραμμα Young Europe και τη συμμετοχή του ΘΟΚ στη Σύ- νοδο των Θεάτρων της Ευρώπης βλ. το κεφάλαιο «Το διεθνές πρόσωπο της θεατρικής ανάπτυξης» της Μαρίνας Μαλένη.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==