200 __ 201 Η εισχώρηση του νεοελληνικού θεατρικού έργου στο ρεπερτόριο του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου γίνεται από τις απαρχές του, με τον Οργανισμό να σηκώνει αυλαία έχοντας ευθύς εξαρχής ελληνοκεντρικό προσανατολισμό. Δύο μέρες μετά την παραγωγή Αγαμέμνων του Αισχύλου ακολουθεί η δεύτερη εναρκτήρια πα- ραγωγή του Οργανισμού, με ένα έργο καθιερωμένο στη νεοελληνική δραματουργία: ο Ποπολάρος του Γρηγορίου Ξενόπουλου1 παρουσιάζεται στις 20 Νοεμβρίου 1971 στο Κινηματοθέατρο ΡΙΑΛΤΟ της Λεμεσού, με τον ΘΟΚ να δίνει σήμα ότι ως θέατρο ανήκει σε ολόκληρο το κυπριακό κοινό, θεμελιώνοντας έναν εκ των βασικών πυλώνων της ρεπερτοριακής αποστολής του. Από τότε απαριθμούμε, στα πενήντα χρόνια πορείας του Οργα- νισμού, εβδομήντα έξι παραγωγές νεοελληνικών θεατρικών κειμένων από σαράντα οκτώ συγγραφείς σε σαράντα πέντε θεατρικές περιόδους.2 Όπως αποκαλύπτεται από την παραστασιο- γραφία του Οργανισμού (βλ. ειδικό παράρτημα), το νεοελληνικό έργο αντιπροσωπεύει ένα κλάσμα των 495 συνολικά παραγωγών στην ιστορία του ΘΟΚ, πλην όμως το φάσμα των έργων που επι- λέχτηκαν είναι πλατύ, ποικίλο και προσιτό στο κοινό. Αρκετές από τις παραστάσεις νεοελληνικών έργων συνιστούν μείζονες σταθμούς στην ιστορία του Οργανισμού. Με επιλογές που ανταποκρίνονται στις πνευματικές, καλλιτεχνι- κές και κάποιες φορές ιδεολογικές ανησυχίες της εποχής, διαμορ- φωμένες από τον εκάστοτε διευθυντή, τις Καλλιτεχνικές Επιτροπές και τα Διοικητικά Συμβούλια, παρατηρούμε να συγκροτείται στο σύνολό του ένα εντυπωσιακό πράγματι νεοελληνικό ρεπερ1. Με τον ίδιο συγγραφέα εγκαινιάστηκε και το Εθνικό Θέατρο, στις 19 Μαρ- τίου 1932, με την κωμωδία Θείος Όνειρος, η οποία παρουσιάστηκε μαζί με τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη. 2. Εντοπίζουμε πως το νεοελληνικό έργο δεν περιλαμβάνεται στο ρεπερτό- ριο πέντε μόνο θεατρικών περιόδων 1997–1998, 1999–2000, 2004–2005, 2010– 2011, 2011–2012. Εξαιρούνται από αυτή την αναφορά και την ακόλουθη παρουσίασή μας τα θεατρικά έργα Ελλήνων συγγραφέων που ανέβηκαν στην Παι- δική Σκηνή/Σκηνή 018 (είκοσι στο σύνολό τους), καθώς και οι τρεις παραγωγές της Πειραματικής και Νέας Σκηνής, λόγω της ιδιόμορφης δραματουργικής σύνθεσής τους από σκηνοθέτες-συγγραφείς: Τα ένοχα τραγούδια του Βασίλη Μαζωμένου, V.S.W.: Μια βιογραφία του Σταύρου Τσακίρη και Καταραμένοι ποιη τές της Κυριακής Μάλαμα. Για το ρεπερτόριο της Παιδικής Σκηνής/Σκηνής 018 βλ. κεφάλαιο 8. 6 ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΟΚ Κυριακή Αργυρού
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==