190 __ 191 ντιθ Τόμσον το 2016 σε σκηνοθεσία Αντώνη Κατσαρή, Λένιας Σο- ρόκου, Στέλας Φυρογένη και Νικολέτας Καλαθά, το Η τάξη μας του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλα βριανού το 2016, το Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν του Κλαούντιο Τολκατσίρ σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου το 2016, τις εμβλη- ματικές Πυρκαγιές του Ουαζντί Μουαουάντ το 2017 σε σκηνοθε- σία Πάρι Ερωτοκρίτου, το πολυσυζητημένο Cock του Μάικ Μπάρ- τλετ το 2018 σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου, την Αρρώστια της νιότης του Φέρντιναντ Μπρούκνερ το 2019 σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη-Κnutsen, τις Φυλές της Νίνα Ρέιν την ίδια χρονιά σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κάσιου και το Πράγματα δικά μου, αληθινά του Άντριου Μπόβελ το 2020 σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου. Η Πειραματική Σκηνή, ένα επίτευγμα της διεύθυνσης του Άντη Παρτζίλη, η οποία ξεκινά τη λειτουργία της το 2001 στο Θέατρο της Αγοράς του Αγίου Ανδρέα, τερματίζει τη λειτουργία της το 2011 με τη Διαβολιάδα του Μπουλγκάκοφ, στην πρώτη σκηνοθε- σία της Αθηνάς Κάσιου στον Οργανισμό, μια site-specific παρά- σταση στους χώρους του νεόδμητου — και ακόμη εκτός λειτουργίας — κτιρίου του ΘΟΚ. Η Πειραματική Σκηνή στη δεκάχρονη πορεία της δίνει 27 παραγωγές, εκ των οποίων οι 10 αφορούν έργα του ξένου ρεπερτορίου, μικρή αναλογία, αλλά πολύ λογική, αν αναλογιστεί κανείς ότι στόχος της Πειραματικής Σκηνής ήταν να φιλοξενεί νέα πειραματικά είδη θεάτρου με στόχο την έρευνα και τις σύγχρονες αναζητήσεις, όπως το επινοημένο θέατρο (συχνά βασισμένο σε έργα ξένου ρεπερτορίου ή ξένων λογοτεχνών), μιούζικαλ τσέπης, circus cabaret, χοροθέατρο κ.λπ. Από αυτές που αναλογούν στο ξένο ρεπερτόριο ξεχωρίζουμε τον Σκοινοβάτη του Ζενέ το 2004 σε σκηνοθεσία Κυριακής Μάλαμα, με πρωτα- γωνιστές τους Νεοκλή Νεοκλέους και Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, το Ημερολόγιο ενός τρελού του Γκόγκολ το 2007 σε σκηνοθεσία Μαρίας Μανναρίδου-Καρσερά, το Καταραμένοι ποιητές το 2009, βασισμένο στην ποίηση των Σαρλ Μπωντλαίρ, Αρτούρ Ρεμπώ, Κώστα Καρυωτάκη, Μαρίας Πολυδούρη και Σύλβια Πλαθ, σε σκηνοθεσία Κυριακής Μάλαμα, το In two minds το 2010, βασισμένο στα έργα του Δανού καλλιτέχνη Carl Krull, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κάσιου, η Μεταμόρφωση το 2010, μια διασκευή των Μεταμορ φώσεων του Οβίδιου σε σκηνοθεσία Μαγδαλένας Ζήρα, και το Καρδιά μου, εσύ! του Χανόχ Λεβίν το 2011 σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Νικολαΐδη, με τους Σταύρο Λούρα, Λέα Μαλένη, Γιώργο Μουαΐμη και Αννίτα Σαντοριναίου. Το 2017, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Σάββα Κυριακίδη, ο ΘΟΚ επιχειρεί να συμπληρώσει το κενό που άφησε η κατάργη - ση της Πειραματικής Σκηνής μέσα από τη σκηνή η οποία αποκτά επισήμως την ονομασία Θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ. Πέρα από τις παρα στάσεις ξένων θιάσων που φιλοξενούνται τα τελευταία χρό - νια στον συγκεκριμένο χώρο, οι Αποθήκες αποτελούν από το 2017 ένα φυτώριο τεχνών, όπου δίνεται ανά εξάμηνο ή τρίμηνο η δυ- νατότητα σε μια ομάδα συντελεστών να αναλάβουν την ανάπτυ - ξη δράσεων και παραστάσεων γύρω από μία θεματική. Η αρχή γίνεται το πρώτο τρίμηνο του 2017 με το φεστιβαλικό Dubitanda του Στέφανου Δρουσιώτη, με πολλές προσκλήσεις σημαντικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα (Νίκος Καραθάνος, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Δημήτρης Παπαϊωάννου), συνεντεύξεις, προβολές των σημαντικότερων παραστάσεων μεταδραματικού θεάτρου πα- γκοσμίως (Richard Schechner, Klaus-Michael Grüber, Tadeusz Kantor, Bob Wilson, Romeo Castellucci, Pina Bausch, Wooster Group, Δημήτρης Παπαϊωάννου) και, βέβαια, τις δικές του προ- τάσεις με τρεις παραστάσεις (Εικόνες) επινοημένου θεάτρου. Εν συνεχεία τις επιμέλειες αναλαμβάνουν ο Παναγιώτης Λάρκου με δράσεις εστιασμένες σε Κύπριους δημιουργούς και τον γενικό τίτλο «Το σαλόνι των ξένων», ο Χάρης Καυκαρίδης και η Μελίτα Κούτα με το Δρόμοι κροκοδείλων, μέσα από δράσεις που συστή- νουν στο κοινό τον Πολωνοεβραίο συγγραφέα Μπρούνο Σουλτς, και ο Γιάννης Καραούλης, η Ελένη Μολέσκη και η Ειρήνη Ανδρέου με δράσεις που απευθύνονται στο εφηβικό κοινό, με γενικό τίτλο «Νέος σε έρημο νησί». Η τετράχρονη πορεία των Αποθηκών έχει δώσει αξιόλογες δράσεις πειραματικού θεάτρου, εμπλέκοντας στην παραστασιακή (και όχι μόνο) διαδικασία έναν μεγάλο αριθμό νέων δημιουργών, Κύπριων και μη. Από τις παραγωγές των Αποθηκών, μόνο τρεις αποτελούν παραγωγές αμιγώς ξένου ρεπερτορίου: το Λαχταρώ της Σάρα Κέιν το 2019 σε σκηνοθεσία Θανάση Γεωργίου, το Παράδειγμα του δόκτορα Κόρτσακ του Ντέι- βιντ Γκρεγκ, και πάλι το 2019, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραούλη και το Ήχος από κόκκαλα που σπάνε της Σουζάν Λεμπό το 2020, και πάλι σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραούλη. Τέλος, ένα μεγάλο βήμα προς τη θεατρική αποκέντρωση υπήρξε η δημιουργία κινητής θεατρικής μονάδας με την ονομασία Σκηνή Εκτός Έδρας, που εγκαινιάστηκε για πρώτη φορά το 2020, προσδοκώντας να μεταφέρει τη μαγεία της τέχνης του θεάτρου σε πε- ριοχές που βρίσκονται μακριά από τις μεγαλουπόλεις του νησιού και δεν έχουν πρόσβαση στις θεατρικές σκηνές. Η αρχή έγινε με το έργο Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου, ενώ για τις θεατρικές περιόδους 2020–’21 και 2021–’22 παρουσιάζεται το Ντα του Χιου Λέναρντ σε σκηνοθε- σία Μαρίας Μανναρίδου-Καρσερά. Η δράση του ΘΟΚ στο ξένο ρεπερτόριο υπήρξε εντυπωσιακή όχι μόνο σε ποσότητα, αλλά και σε ποιότητα. Κατόρθωσε να φέρει σε επαφή το κοινό του με τους σημαντικότερους δραματουργούς από όλο τον κόσμο, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε είδη, τάσεις, εθνικότητες, αισθητικά ρεύματα και εποχές, και ταυ- τόχρονα να ανταποκριθεί στον ρόλο του να διαφυλάξει και να προωθήσει την κυπριακή και ελληνική δραματουργία. Μέσα σε αυτά τα πενήντα χρόνια αδιάλειπτης πορείας ο ΘΟΚ όχι μόνο επι- τέλεσε το χρέος που ανέλαβε κατά την ίδρυσή του, αλλά μέσα από τη διαρκή εξέλιξη και την πολυεπίπεδη δράση του κατόρ- θωσε να αποτελέσει τον βασικότερο πνεύμονα θεατρικής παρα- γωγής της χώρας.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==