174 __ 175 Αναμφισβήτητα, τα ηνία στη σκηνοθεσία κρατά ο Εύης Γαβριη- λίδης, ο οποίος αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ΘΟΚ το 1975, θέση την οποία θα διατηρήσει μέχρι το τέλος του 1988. Ο Εύης Γαβριηλίδης σκηνοθετεί συνολικά είκοσι δύο έργα του ξένου ρεπερτο- ρίου, τα οποία προέρχονται τόσο από το κλασικό ρεπερτόριο όσο και από το σύγχρονο: Οι φυσικοί του Ντύρρενματ, Οι κατεργαριές του Σκαπίνου και ο Φιλάργυρος του Μολιέρου, η Δωδέκατη νύχτα, το Όπως αγαπάτε, το Όνειρο θερινής νυκτός και ο Οθέλλος του Σαίξπηρ, που παρουσιάζεται στη Δερύνεια το 1979, στο κο- ντινότερο σημείο στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, όπου τοποθετείται το έργο, ο Ψεύτης του Γκολντόνι, το Ταξίδι μακρινής μέρας μέσα στη νύχτα του Ο’Νηλ, ο Ματωμένος γάμος του Λόρκα, το Ψύλλοι στ’ αυτιά του Φεντώ, το Φιλουμένα Μαρτουράνο του Ντε Φιλίππο, ο Βυσσινόκηπος του Τσέχωφ, με την Τζένη Γαϊτανοπού- λου στον ρόλο της Λιούμποβ, παραγωγή η οποία συμμετείχε στις εκδηλώσεις «Έκφραση ’81» στην Αθήνα, αποσπώντας ιδιαίτερα θετικά σχόλια,4 η Επίσκεψη της γηραιάς κυρίας του Ντύρρενματ, με τις αξιοσημείωτες ερμηνείες της Τζένης Γαϊτανοπούλου και του Νίκου Χαραλάμπους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά και του Κώστα Βήχα και του Τάκη Χριστοφάκη στους ρόλους των ευνούχων, και το Γαϊτανάκι του έρωτα του Σνίτσλερ, με τις πολύ καλές ερμηνείες της Στέλας Φυρογένη και του Αχιλλέα Γραμματικόπουλου. Σημαντικότατη είναι και η σκηνοθετική — και όχι μόνο — δράση του Νίκου Χαραλάμπους, ο οποίος κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στον Οργανισμό με τον Κυριακάτικο περίπατο του Ζωρζ Μισέλ το 1977 στο Θεατράκι του ΡΙΚ, το οποίο αποτελεί και το δεύτερο έργο που παρουσιάζεται στη Δεύτερη Σκηνή. Μια παραγωγή η οποία, σύμφωνα με τον Τάσο Λιγνάδη, διέθετε «φαντασία, διείσδυση και επιτυχημένη υποκριτική απόδοση συ- νόλου».5 Έκτοτε, και μέχρι το 2011, ο Χαραλάμπους σκηνοθετεί άλλα δεκατέσσερα έργα του ξένου ρεπερτορίου: την προκλητική του Στρίγγλα που έγινε αρνάκι, το Πολύ κακό για το τίποτα και τον Οθέλλο του Σαίξπηρ, τους Μικροαστούς του Γκόρκυ, το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, την Όπερα της πεντάρας του Μπρεχτ, τα Οργισμένα νειάτα του Όσμπορν, τον Φιλάργυρο του Μολιέρου, τους Αγροίκους του Γκολντόνι, τις Τρεις αδελφές του Τσέχωφ, το Εγκλήματα και εγκλήματα του Στρί- ντμπεργκ κ.ά. Ο Νίκος Σιαφκάλης, ένας από τους πρωτεργάτες του ΘΟΚ, πα- ρουσιάζει επίσης μια πλούσια καταγραφή στις παραγωγές ξένου ρεπερτορίου που σκηνοθέτησε για τον Οργανισμό. Με δεκατρείς παραγωγές στο σύνολο, κάνει το ντεμπούτο του με το Έξη πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Πιραντέλλο το 1972, ενώ έκτοτε, και μέχρι το 1990, δίνει βαρύνουσας σημασίας σκηνοθεσίες. Αν και στις επιλογές του δεν απουσιάζουν κλασικά έργα (Βρικόλακες του Ίψεν, Αχ αυτά τα φαντάσματα του Ντε Φιλίππο, η Ηδονή της τιμιότητος του Πιραντέλλο, ο Άνθρωπος του διαβόλου του Σω), ωστόσο είναι και ο σκηνοθέτης που εισάγει μείζο- νες σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Άρθουρ Μίλλερ, με το Ήταν όλοι τους παιδιά μου και τις πολυσυζητημένες Μάγισσες του 4. Οι πληροφορίες που αφορούν συγκεκριμένες παραστάσεις και την πρόσ- ληψή τους προέρχονται από το κείμενο της Α. Χ. Κωνσταντίνου «Τετρακόσιες παραγωγές: Μια αναδρομή στις παραστάσεις του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου», που δημοσιεύτηκε στο πρόγραμμα της παραγωγής του ΘΟΚ Ηλέκτρα και Ορέστης: Η δίκη, Ιούλιος 2012, και διαδικτυακά στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.thoc.org.cy/FileStream.aspx?ClassID=WebContent&I=52. 5. Ν. Μαραγκού (επιμ.), Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου: Τα πρώτα δέκα χρόνια. 1971–1981, Λευκωσία: ΘΟΚ 1982, σ. 50.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==