EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ στον Αμερικάνικο βούβαλο του Ντέηβιντ Μάμετ (σκην. Κωνστα- ντίνου Αρβανιτάκη). Έχοντας λάμψει ως Εστραγκόν στο Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ το 2007 (σκην. Χρίστου Σιοπαχά), επιδίωξε να παίξει και τον ομότιτλο ρόλο στον Επιστάτη του Πίντερ το 2013, έστω και σε παραγωγή του ελεύθερου θεάτρου. Ένα χρό - νο αργότερα, το ζηλευτό τρίγωνο ρόλων έκλεισε με τον Μπερανζέ στον Ρινόκερο του Ιονέσκο. Ξεχώρισε και ως Αργκάν στον Κατά φαντασίαν ασθενή, που σκηνοθέτησε το 2011 ο διεθνούς φήμης Γάλλος σκηνοθέτης Jean-Claude Berutti. Εντούτοις την πιο ολο- κληρωμένη για πολλούς ερμηνεία του την έδωσε το 2008, υποδυό - μενος έναν κατά συρροήν δολοφόνο στο ψυχολογικό δράμα της Μπράιονι Λέιβερι Καυτός πάγος (σκην. Τάκη Τζαμαργιά). Στο ενεργητικό του καταγράφονται και δύο ενδιαφέροντα σκηνοθετικά εγχειρήματα: ο Αλαβροστοισιειώτης του λατρεμένου Παύλου Λιασίδη το 2002 και το μεταφυσικό παραμύθι του Αλεχάντρο Κασόνα … Mε τη σιωπή το 2011. (ΓΣ) 3.41 ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΟΥΡΗΣ (1960–) Δηλώνει χορτάτος από το θέατρο μετά από τριάντα πέντε χρόνια επαγγελματικής πορείας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να απλώσει και πάλι το πηγαίο ταλέντο του στη σκηνή, επιστρέφοντας το καλοκαίρι του 2020 ως Δικαιόπολις στον αγαπημένο του Αριστο- φάνη και τον ΘΟΚ. Στην παραγωγή που φιλοδόξησε να αποσείσει τη βαριά σκιά της πανδημίας, ο Ανδρέας Τσουρής επωμίστηκε τον τρίτο του πρωταγωνιστικό αριστοφανικό ρόλο υπό τη σκηνο - θετική μπαγκέτα του Βαρνάβα Κυριαζή. Είχαν προηγηθεί ο Πει- σθέταιρος στους Όρνιθες του 2014 και ο Στρεψιάδης στις Νεφέλες του 2009. Η πορεία του στον ΘΟΚ, που ξεκίνησε το 1988 και κρά- τησε είκοσι επτά συναπτά έτη, ξεκίνησε με μικρούς ρόλους, τους οποίους ο ίδιος αγάπησε με πάθος και φρόντισε ως κόρη οφθαλμού. Στη συνέχεια ανέλαβε ρόλους που κάθε ηθοποιός θα επιθυ- μούσε. Στα βαθιά κλήθηκε να κολυμπήσει για πρώτη φορά το 1995, όταν ως νεαρό, αδύναμο πρεζόνι «συνεθλίβη» ανάμεσα σε δύο «βούβαλους» της υποκριτικής, τους Σταυρινίδη και Κατσαρή,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==