134 __ 135 Το όνομα του Σπύρου Σταυρινίδη θα είχε αποτυπωθεί ανεξίτηλα στην ιστορία του ΘΟΚ ακόμη κι αν είχε παίξει έναν μόνο ρόλο: αυτόν του Αγγελιοφόρου στις θρυλικές Ικέτιδες του Χαραλάμπους. Όπως έχει εξομολογηθεί, εμπνεύστηκε την ερμηνεία από τραυμα - τίες πολέμου του 1974, που αφηγούνταν τις εμπειρίες τους μιλώ- ντας σχεδόν μηχανικά, αλλοπαρμένα και με βλέμμα άδειο. Αυτή η ευθεία μεταποίηση της σκληρής και πρόσφατης προσωπικής εμπειρίας ήταν που απέφερε το συγκλονιστικό αποτέλεσμα που άλλαξε τον ρου του κυπριακού θεάτρου. Ο Σπύρος Σταυρινίδης ήταν στον Χορό του Αγαμέμνονα το 1971, ενώ η πιο πρόσφατη πα - ρουσία του καταγράφεται σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια αρ- γότερα, το 2018, στις Φυλές της Νίνα Ρέιν (σκην. Αθηνάς Κάσιου). Ο Αγγελιοφόρος τον καταξίωσε ακόμη και στα μάτια του «δύ- σκολου» δασκάλου του, του Κάρολου Κουν, όμως δεκάδες ήταν οι χαρακτήρες που ενσάρκωσε, κυρίως με βάση μια δική του χαρακτηριστική προσέγγιση: Τρέπλιεφ στον Γλάρο του Χατζίσκου (1972)· Καρίωνας στον Πλούτο (1980)· Τροφίμοφ στον Βυσσινόκηπο (1980)· Παιδαγωγός στην Ηλέκτρα του Κακογιάννη (1983)· Αγγελιοφόρος στη Μήδεια του Χρονόπουλου (1984)· Πάνας στον Δύσκολο του Μενάνδρου (1985)· δικαστής Αδάμ στη Σπασμένη στάμνα του Φον Κλάιστ (1986)· Τειρεσίας στον Οιδίποδα Τύραννο του Χαραλάμπους (1986)· Παιδαγωγός στις Φοίνισσες, επίσης του Χαραλάμπους (1990)· θείος Τζακ στο Χορεύοντας στη Λούνασα (1994)· Ντον Ντάμπροου στον Αμερικάνικο βούβαλο του Μάμετ (1995)· Ευριπίδης στις Θεσμοφοριάζουσες του Τσιάνου (1996)· Πόλεμος στην Ειρήνη του Χρονόπουλου (1998)· Βλέπυρος στις Εκκλησιάζουσες του Μουαΐμη (2006)· και, φυσικά, Παρμένων στη Σαμία του Γαβριηλίδη, σε όλες τις εκδοχές της (1994 & 2012–’13). Μια μυθική πορεία που συνεχίζεται και στο ελεύθερο θέατρο. (ΓΣ) 3.40 ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ (1946–)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==