EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ Όλος ο «αφρός» της υψηλού επιπέδου δουλειάς που συντελέ- στηκε τη διετία 1969–1971 στο Θεατράκι του ΡΙΚ μεταφέρθηκε στον ΘΟΚ. Συνεπώς, ο Θάνος Πεττεμερίδης, βασικό γρανάζι εκείνου του πυρήνα, ήταν από τους πρώτους που προσλήφθηκαν στη νέα δομή. Είχε ήδη δείξει πτυχές του ταλέντου του συνεργα- ζόμενος με τον ΟΘΑΚ, τη Μουσική Σκηνή και τον Θίασο Παπαδημήτρη, αλλά η περίοδος του ΡΙΚ ήταν εκείνη της μεγάλης εκτόξευσης. Ηθοποιός πολύ υψηλών αξιώσεων, αλλά και άνθρω- πος έντιμος και ευθύς, έγραψε τη δική του ιστορία στο κυπριακό θέατρο, κρατώντας συνειδητά αποστάσεις από τα παράκεντρα. Έπαιρνε πολύ σοβαρά και υπεύθυνα τη δουλειά του, σε σημείο παρεξήγησης. Το ντεμπούτο του στον ΘΟΚ ήταν στον ρόλο του Ροβέρτου Μπράουν στον Ποπολάρο του Ξενόπουλου το 1971. Μέσα σε μία δεκαετία συμμετείχε σε περίπου σαράντα παραγωγές, κυρίως ως «ρολίστας πολυτελείας». Αλλά αντιμετώπιζε κάθε ρόλο με σοβαρότητα και λεπτομερή μελέτη. Ξεχώρισε στις δου- λειές του ως Αιδεσιμότατος Χέιλ στις Μάγισσες του Σάλεμ (σκην. Νίκου Σιαφκάλη), ως Στέφανος στο Καληνύχτα Μαργαρίτα του Γεράσιμου Σταύρου (σκην. Βλαδίμηρου Καυκαρίδη) και ως Ψευ- τοθόδωρος στο Ζητείται ψεύτης του Ψαθά (σκην. Ανδρέα Μαρα- γκού). Κυριότερος πρωταγωνιστικός του ρόλος ήταν αυτός του Φόιχτ, στον Λοχαγό του Κέπενικ το 1977 (σκην. Wolfgang von Stas). Η αγάπη του για το θέατρο ήταν άδολη, αλλά ήταν παράλληλα άνθρωπος με ανυποχώρητες αρχές. Το 1981 δεν δίστασε να αποχωρήσει από τον θίασο και το σανίδι, μαζί με τη σύζυγό του Πα- τρίτσια, όταν ένιωσε ότι ο κύκλος είχε πια κλείσει. Δέκα χρόνια αργότερα ξαναβρήκε το κίνητρο και επέστρεψε δυναμικά, διαπρέποντας σε απαιτητικούς ρόλους στο ελεύθερο θέατρο. (ΓΣ) 3.31 ΘΑΝΟΣ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗΣ (1941–2011)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==