116 __ 117 Ζυμώθηκε καλλιτεχνικά εκεί που τέθηκαν οι βάσεις του επαγ- γελματικού θεάτρου της Κύπρου. Από ένα γραφικό ορεινό χωρι- ουδάκι, τον Λαζανιά, κατέβηκε στη Λευκωσία για να σπουδάσει στη σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» του στυλοβάτη του κυπριακού θεάτρου Θάνου Σακέττα. Αργότερα φοίτησε επίσης στο London School of Dramatic Art. Το ρεύμα της εποχής αναπόφευκτα τον έφερε στο τέλος της δεκαετίας του ’60 εκεί που οδηγούσαν όλοι οι δρόμοι της τότε θεατρικής πρωτο πορίας: στο Θεατράκι του ΡΙΚ. Αποτέλεσε βασικό στέλεχος σε εκείνο τον πυρήνα, παίζοντας Πιραντέλλο, Ανούιγ, Μίλλερ, Ντύρρενματ, Θεοτοκά. Έτσι, ήταν στην πρώτη ομάδα ηθοποιών που προσλήφθηκαν στον νε- οσύστατο ΘΟΚ. Πρώτη εμφάνιση ήταν στον ρόλο του γιατρού Μαρινέρη στον Ποπολάρο του Ξενόπουλου τον Νοέμβριο του 1971 (σκην. Βλαδίμηρου Καυκαρίδη). Η τελευταία του ήταν στους Φυσικούς του Φρήντριχ Ντύρρενματ τον Φεβρουάριο του 1977 (σκην. Εύη Γαβριηλίδη), ενώ στο ενδιάμεσο πρόλαβε να παίξει σε περίπου είκοσι παραγωγές. Στρατιώτης του Οργανισμού, έπαι - ξε από Μολιέρο, Ουίλλιαμς, Τσέχωφ, Ίψεν, Μίλλερ, Σβαρτς, Χάσεκ και Μπρεχτ, μέχρι Αριστοφάνη, Καμπανέλλη, Πιτσιλλίδη και Πασιαρδή. Ήταν στην ομάδα που περιόδευσε στην Ελλάδα έναν μόλις μήνα μετά την τραγωδία του ᾽74. Ο κύκλος της προσφοράς στον ΘΟΚ δεν έκλεισε με την αποχώ- ρηση από τον θίασο. Μετεκπαιδευόμενος στην πολιτιστική διοί- κηση, επιστρέφει τη δεκαετία του ’80 και υπηρετεί ως πρώτος Λειτουργός Θεατρικής Ανάπτυξης μέχρι το 2000, ενώ μεταξύ 2003 – 2009 χρημάτισε μέλος του Δ. Σ. του ΘΟΚ. Εξίσου σημαντική με τις ερμηνείες του στη σκηνή είναι η συνεισφορά του στην καλλιέργεια θεατρικής συνείδησης, στην εδραίωση των Σχολικών Αγώνων Θεάτρου και του Παγκύπριου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, αλλά και στον τομέα των επιχορηγήσεων του ελεύθερου θεάτρου. (ΓΣ) 3.22 ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ (1940–2020)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==