EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ Άνθρωπος ευαίσθητος και ταυτόχρονα χαρισματικός, αποτέλεσε κεντρική μορφή στη διατήρηση του οικογενειακού κλίματος εντός του θιάσου για δεκαετίες. Μικρός είχε χαρακτηριστεί «παιδί θαύ - μα», αφού όντας ακόμη μικρός μαθητής έγραφε, έπαιζε θέατρο και εμφανιζόταν σε παιδικές εκπομπές στο ΡΙΚ. Τα δύσκολα παι- δικά χρόνια και ο αέρας της γενέτειράς του Αλεξάνδρειας σμίλεψαν έναν χαρακτήρα με φυσική ευγένεια και αυτοέλεγχο, γεγονός που σε συνδυασμό με το πηγαίο ταλέντο του συνέτεινε σε μια λαμπρή σταδιοδρομία. Επιστρέφοντας από τις σπουδές στη Σχο - λή Κωστή Μιχαηλίδη, ο Σταύρος Λούρας ξεκίνησε από το 1973 έκτακτες αλλά σημαντικές συνεργασίες με τον ΘΟΚ. Μονιμοποι- ήθηκε το 1975 και με ένα μικρό διάλειμμα μεταξύ 1979–1981 αποτέλεσε βασικό γρανάζι στη μηχανή, με αμέτρητους ρόλους: από τον γυναικείο ρόλο στην κυπριακή Λυσιστράτη το 1981 μέχρι και το 2012, που η συνεργασία τερματίστηκε πρόωρα και απότομα. Δεν θα μπορούσε, πάντως, να απουσιάσει από το τιμητικό ραντε - βού της αναβίωσης της Σαμίας λίγο καιρό αργότερα, επαναλαμ- βάνοντας με επιτυχία τον νόστιμο ρόλο του Μάγειρου. Κορω νί - δες της σπουδαίας πορείας του ήταν ο Γαμπρός στον Ματωμένο γάμο του Λόρκα το 1986 (σκην. Εύη Γαβριηλίδη), ο Δον Χοσέ στην Κάρμεν (σκην. Σβετλάνας Χαραλάμπους), ο φερώνυμος ρόλος στον Ταρτούφο (σκην. Άλκη Κρητικού), η Μυρρίνη στη Λυσιστράτη του Σιοπαχά, ή ο άνεργος οδηγός Καζιμίρ στο Καζιμίρ και Καρολίνα του φον Χόρβατ το 1999, με συμπρωταγωνίστρια τη Στέλα Φυρογένη. Η κορυφαία δεκαετία της καριέρας του, όμως, μόλις άρχιζε: Μενέλαος στις Τρωάδες του Μουαΐμη, Καρίων στους Επιτρέποντες, Σωκράτης στις Νεφέλες. Το 2005 καθήλωσε το κοινό ως κύριος Αμιλκάρ στο ομώνυμο έργο του Υβ Ζαμιάκ (σκην. Χρίστου Ζάνου). Και το 2007, υποδυόμενος συγκλονιστικά έναν ασθενή που παλεύει με την ιδέα του θανάτου, κατέκτησε πανάξια το Βραβείο Ανδρικού Ρόλου της διετίας (Το κουτί με τις σκιές, σκην. Αθηνάς Ξενίδου). (ΓΣ) 3.19 ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΟΥΡΑΣ (1951–)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==