EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ «Μαθητευόμενος». Αυτό δηλώνει από την πρώτη μέρα που πά- τησε το σανίδι του Θεάτρου Τέχνης, το 1976, μέχρι σήμερα. Τα υπόλοιπα έπονται. Οι αμέτρητοι ρόλοι, οι δεκάδες σκηνοθεσίες και μεταφράσεις, η επιμόρφωση, η διδασκαλία, η πενταετία στο τιμόνι του ΘΟΚ, οι βραβεύσεις, η προεδρία στο ΚΚΔΙΘ. Ο Βαρνά- βας Κυριαζής είναι ένας αφοσιωμένος εργάτης του θεάτρου, τελειομανής, αυστηρός, αβόλευτος. Το θέατρο είναι ο οδηγός του. Ζυμωμένος με τις αρχές του Κουν περί ήθους, πειθαρχίας, ευσυ- νειδησίας, εντάχθηκε στο δυναμικό του ΘΟΚ τη σεζόν 1981–’82. Έκτοτε διέγραψε μια ζηλευτή πορεία, με ζητούμενο τις ξεχωρι- στές στιγμές που ο ηθοποιός υπερβαίνει τα όρια του εαυτού του. Πορευόμενος με τον Ποπρίστσιν από τον κοινωνικό αποκλεισμό προς την ψυχική παραμόρφωση, στο Ημερολόγιο ενός τρελού του Γκόγκολ στις αρχές του 2007, τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρι- κού Ρόλου της διετίας. Όμως είχε πολλές ακόμη μεγάλες στιγμές. Πρώτη μεγάλη πρόκληση ήταν ο Ορέστης στην Ηλέκτρα του Μι- χάλη Κακογιάννη το 1983, με συμπρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παπά. Ξεχώρισε το 1987 ως Βόυτσεκ στο έργο του Μπύχνερ (σκην. Alexander Stillmark) και ως Πετρούκιος στην ανατρεπτική Στρίγγλα που έγινε αρνάκι το 1988 (σκην. Νίκου Χαραλάμπους). «Στρίγγλα» ήταν η Αννίτα Σαντοριναίου, από τις συνεργασίες με την οποία ξεχώρισαν επίσης η Γέρμα του 1998 (σκην. Νεόφυτου Ταλιώτη), με τον Κυριαζή Χουάν, και δύο μήνες αργότερα στο έργο του Γκέλμαν Και τώρα οι δυο μας (σκην. Κυριάκου Τοφαρίδη). Η πρώτη σκηνοθεσία στον Oργανισμό ήρθε το 1991 με τα Εγκαίνια του Γιάννη Χρυσούλη. Έκτοτε υπέγραψε εμβληματικές παραγω- γές, όπως οι Επτά επί Θήβας του Αισχύλου το 2001, με τον Γιάννη Βούρο ως Ετεοκλή. Ή τα Παιδιά ενός κατώτερου θεού την ίδια χρονιά, με τη Λέα Μαλένη να κερδίζει το Βραβείο Γυναικείας Ερ- μηνείας για τον ρόλο της κωφής Σάρα. Οι Ατσαλένιες μαγκνόλιές του έκαναν ποδαρικό στη Νέα Σκηνή το 1994. Ανέλαβε διευθυντής του ΘΟΚ (2007– 2012) στην κομβική περίοδο της ιστορικής μετάβασης στις νέες εγκαταστάσεις: ίσως ο πιο άχαρος και ο πιο απαιτητικός ρόλος της πορείας του, καθώς έτρεξε τις αναγκαίες διαδικασίες και εκκρεμότητες. Την πενταετία εκείνη του στερήθηκε το δικαίωμα να εκφράζεται καλλιτεχνικά, με μοναδική εξαίρεση την έκτακτη σκηνοθεσία στις Νεφέλες, που άνοιξαν το Φεστιβάλ Επιδαύρου το 2009. Το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε, γεγονός που για τον ίδιο σηματοδότησε μια νέα γονιμότατη εποχή επί των επάλξεων στο κρατικό και το ελεύθερο θέατρο. Κερασάκι στην τούρτα ήταν η διάκριση με το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ 2017 για τη συνολική του προσφορά. (ΓΣ) 3.17 ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ (1952–)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==