EMBΛHMATIKEΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΟΚ 3.11 ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΟΣ (1906–1979) Ένας καλός άνεμος τον έφερε στον νεοσύστατο Οργανισμό, σε μια εποχή που τα πρώτα μαύρα σύννεφα έκαναν κιόλας την εμ- φάνισή τους. Από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και δασκάλους της γενιάς του και με εμπειρία στην πλοήγηση «μεγάλου καραβιού» στο παρθενικό του ταξίδι (ΚΘΒΕ), ο Σωκράτης Καρα- ντινός αποδείχτηκε ότι ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο ΘΟΚ την κατάλληλη στιγμή: η μαγιά. Σε μια περίοδο αμφιταλα- ντεύσεων, πήρε τη σκυτάλη από τον Χατζίσκο και ανέλαβε κα- θήκοντα καλλιτεχνικού συμβούλου και σκηνοθέτη για λιγότερο από δύο χρόνια. Ο κύκλος του έκλεισε ίσως πρόωρα το μαύρο καλοκαίρι του 1974, αλλά πρόλαβε να βάλει το τρένο στις ράγες, να θέσει τα πνευματικά θεμέλια για το στέρεο θεατρικό οικοδόμημα που έγραψε ιστορία τις επόμενες δεκαετίες. Εμφύσησε έμπνευση και σεβασμό, έχτισε κλίμα σύμπνοιας, φιλοπονίας, προ- σήλωσης σε όλα τα επίπεδα, σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα του ΘΟΚ. Έφερε ρεύμα, όραμα, προοπτική. Και αυτό επενδύοντας στις εγχώριες δημιουργικές δυνάμεις και εξοικειώνοντας τους ηθοποιούς με το κλασικό ρεπερτόριο. Παράλληλα, πότισε τον βλαστό της θεατρικής συνείδησης και της εμπιστοσύνης του κοινού. Σκηνοθέτησε με ευθύνη και φροντίδα την Τρισεύγενη του Παλαμά, τη Ζήλεια του Μπαρμπουγιέ και τον Ταρτούφο του Μο- λιέρου, τη Λοκαντιέρα του Γκολντόνι, το Μια πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή ή κλειστή του Αλφρέ ντε Μυσσέ, τη Θαυμαστή μπαλωματού του Λόρκα, τον Αίαντα του Σοφοκλή και το Σπίτι της κούκλας του Ίψεν. Το καλλιτεχνικό εργοτάξιο είχε ατσαλωθεί για τη δύσκολη μα λαμπρή συνέχεια.1 (ΓΣ) 1. ΣτΕ: Για την προσφορά του Σωκράτη Καραντινού στην εδραίωση του ΘΟΚ βλ. περισσότερα στο Α. Χ. Κωνσταντίνου, «Η συμβολή του σκηνοθέτη Σωκράτη Καραντινού στην εδραίωση του ΘΟΚ», περ. Άνευ, τχ. 18 (2005), σσ. 53– 57.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==