100 __ 101 Ηθοποιός, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΘΟΚ για δεκατέσσερα χρόνια (1975 – 1989), κυριαρχεί στο σκηνοθετικό στερέωμα της Κύπρου και ξεχωρίζει για την ευρεία διάδοση της Νέας Κωμωδίας και του Μενάνδρου στη σύγχρονη κυπριακή και ελλαδική σκηνή. Κατά τη διευθυντική του θητεία ιδρύει τη Δεύ- τερη Σκηνή και την Παιδική Σκηνή του ΘΟΚ, ενώ θέτει ως στόχο του την ανανέωση του ρεπερτορίου, δίνοντας βήμα σε αρκετά έργα Κύπριων θεατρικών συγγραφέων, την έξοδο του ΘΟΚ στο εξωτερικό, τη φιλοξενία σκηνοθετών από την Ευρώπη και την επέκταση του ΘΟΚ στον αναπτυξιακό τομέα. Σημαντικές πρωτιές της διευθυντικής καριέρας του Γαβριηλίδη αποτελούν, μεταξύ άλλων, η παρθενική εμφάνιση του ΘΟΚ στα Επιδαύρια το 1980 με τις θρυλικές Ικέτιδες του Νίκου Χαραλάμπους, αλλά και η πρώτη συμμετοχή του ΘΟΚ στο φεστιβάλ με κωμωδία, σε σκη- νοθεσία του ιδίου (Δύσκολος, 1985). Στην Επίδαυρο σκηνοθετεί αποκλειστικά κωμωδίες, αναδεικνύοντας το γκροτέσκο ύφος του Αριστοφάνη και το εκλεπτυσμένο χιούμορ του Μενάνδρου (Δύσκολος 1985, Σφήκες 1991 με Νεόφυτο Ταλιώτη, Σαμία 1993/ 2013, Όρνιθες 1994, Επιτρέποντες 2003). Το 2001 ο ΘΟΚ βραβεύει τον Γαβριηλίδη για τη συνολική προσφορά του στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του νησιού με το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ. Ως ο μοναδικός ελληνόφωνος σκηνοθέτης που ασχολήθηκε τόσο συστηματικά και μακροχρόνια με τον Μένανδρο, επιτυγχάνει να δημιουργήσει ένα σκηνικό ιδίωμα που γράφει ιστορία, χαρακτηριζόμενο από τη φιλοπαίγμονα έμμετρη καθαρεύουσα του Γιάννη Βαρβέρη και τη μεταφορά του δραματικού χωροχρόνου της Σαμίας και των Επιτρεπόντων στην εποχή της Μπελ Επόκ και του κωμειδυλλίου. Πέραν αυτού, όμως, ο ευφυής και πληθωρικός καλλιτεχνικά θεατράνθρωπος Γαβριηλίδης συμμετείχε σε δεκά- δες παραγωγές του ΘΟΚ ως σκηνοθέτης αλλά και ως μεταφραστής, π.χ. Ο βυσσινόκηπος (1980), Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας (1988), Δωδέκατη νύχτα (1995), Ο αλχημιστής (1987), Ματωμένος γάμος (1986), Ο φιλάργυρος (1984), Μονόλογοι γυναικών (1983), Η αυτοκρατορία (1982). Το πέρασμά του από τις θεατρικές σχολές και σκηνές της Αθήνας, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, του Σι- κάγο και της Γαλλίας σφυρηλάτησαν το πνεύμα και την καλλιτεχνική του φινέτσα και χάρη, χαρακτηριστικά τα οποία αναδει- κνύονται με γλαφυρότητα σε κάθε σκηνοθετική και υποκριτική του παρουσία. (ΚΙ) 3.6 ΕΥΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ (1929–2015)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==