29 A Γ Ρ Ο Τ Η Σ 2 0 2 2 / T E Υ Χ Ο Σ 4 8 4 ΓΕΩΡΓIΑ • Να αποφεύγεται η κίνηση με μεγάλη ταχύτητα στις στροφές και μάλιστα σε επικλινή εδάφη. Σε χαλαρά εδάφη πρέπει να λαμβάνονται επίσης όλες οι προφυλάξεις, γιατί κίνδυνος ανατροπής ενυπάρχει και σε αυτήν την περίπτωση. • Το φρένο πρέπει να πατιέται πάντα σταδιακά και πότε απότομα, ιδίως στις περιπτώσεις έλξης σημαντικών φορτίων σε κατηφορικούς δρόμους. • Ο χειριστής πρέπει να επιλέγει το καταλληλότερο σύστημα και ταχύτητα έλξης, σε συνάρτηση με το όχημα ή το μηχάνημα που πρόκειται να τραβήξει, να ρυμουλκεί οχήματα που έχουν ανεξάρτητο σύστημα φρένων και να τραβάει σιγά - σιγά τα βαριά φορτία. Δεν πρέπει να γίνεται χρήση των κάτω μπράτσων, των χωνιών του διαφορικού και ιδίως του τρίτου σημείου του υδραυλικού συστήματος, για την έλξη φορτίων, γιατί υπάρχει επίσης κίνδυνος ανατροπής του ελκυστήρα. • Είναι επικίνδυνη η σύνδεση ελκυστήρα με μηχανήματα που χρειάζονται ιπποδύναμη μεγαλύτερη από εκείνη που αυτός αναπτύσσει. • Δεν πρέπει να αφήνεται ο ελκυστήρας με φορτία (παρελκόμενα) ανυψωμένα στο υδραυλικό σύστημα μετά το πέρας κάποιας εργασίας. Αν ο ελκυστήρας «κολλήσει» στο έδαφος πρέπει να χρησιμοποιείται η όπισθεν για την απελευθέρωσή του. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος ανατροπής. • Κατά την εκτέλεση εργασιών με βαριά παρελκόμενα πίσω, πρέπει να τοποθετούνται αντίβαρα μπροστά, δηλαδή στη μάσκα ή στους μπροστινούς τροχούς του ελκυστήρα. Οι ελκυστήρες διπλής έλξης διατρέχουν, από πλευράς κινδύνων ανατροπής, τους ίδιους κινδύνους που διατρέχουν οι ελκυστήρες με δύο κινητήριους τροχούς. Σ’ αυτούς όμως τους ελκυστήρες, οι κίνδυνοι ελαχιστοποιούνται επειδή φέρουν διαφορικό στον μπροστινό άξονα. Οι καδενοφόροι ελκυστήρες δεν διατρέχουν γενικά κινδύνους ανατροπής, γιατί έχουν το κέντρο βάρους τους χαμηλά και σε θέση μάλλον προς το μπροστινό τμήμα τους. Τέλος, οι τροχοφόροι ελκυστήρες με δύο κινητήριους τροχούς δεν διατρέχουν κινδύνους πλήρους ανατροπής, κατά την εργασία με φερόμενα μηχανήματα (άροτρα, σπορείς κ.τλ.), γιατί η φύση της σύνδεσης των μηχανημάτων αυτών, σε σύγκριση με τη σύνδεση των παρελκόμενων μηχανημάτων, καθώς και αυτά τα ίδια τα μηχανήματα προσφέρουν στήριγμα και εμποδίζουν την προς τα πίσω ανατροπή. Αντίθετα, ο κίνδυνος ανατροπής υπάρχει με φερόμενα μηχανήματα σε θέση μεταφοράς. Η ανατροπή του ελκυστήρα είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός και μόνo της ανύψωσης του μπροστινού τμήματος τους, έστω και αν ακόμη ο ελκυστήρας δεν ανατραπεί τελείως, δημιουργεί επικίνδυνα προβλήματα εξαιτίας της αδυναμίας οδήγησης του. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι για την προς τα πίσω και την πλευρική ανατροπή των ελκυστήρων έχουν επινοηθεί και κατασκευαστεί διάφορα μέσα, τα οποία όμως δεν βρήκαν την πρέπουσα διάδοση. Τέτοια μέσα είναι ειδικές σιδηρές κατασκευές που χρησιμοποιούνται για την αποτροπή των προς τα πίσω ανατροπών, καθώς και συστήματα συναγερμού που μπαίνουν σε λειτουργία μόλις η κλίση του ελκυστήρα υπερβεί ένα καθορισμένο όριο ασφάλειας. Πηγές: Πτυχιακή εργασία Καλιτσουνάκης Βασίλης, 2000. Υπολογισμός της ευστάθειας των ελκυστήρων σε εργασίες χωματουργικές και διαχείρισης λιβαδιών Π.Β. Καραρίζος και Α.Ε. Καραγιάννης. Η καλλιέργεια του λωτού Γιώργος Αριστείδου Λειτουργός Γεωργίας Τμήμα Γεωργίας Βοτανικά χαρακτηριστικά Το δέντρο χαρακτηρίζεται από βραδεία ανάπτυξη και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 10 μέτρα σε ύψος. Οι βραχίονες του είναι σχετικά ευαίσθητοι και σπάζουν εύκολα από ισχυρούς άνεμους και το βάρος των καρπών. Ο φλοιός του κορμού είναι ανοιχτόχρωμος. Τα φύλλα διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία του δέντρου και τη θέση τους, σε γενικές γραμμές έχουν ελλειπτικό σχήμα με οξεία κορυφή. Έχουν έντονο γυαλιστερό πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνειά τους και πιο ανοιχτό πράσινο, ή και ασημί, στην κάτω επιφάνεια. Σε ορισμένες ποικιλίες το φθινόπωρο το χρώμα Ο καλλιεργούμενος λωτός (Diospyros kaki) ανήκει στην οικογένεια Ebenaceae. Είναι φυλλοβόλο δέντρο, μέτριου ύψους και κατάγεται από την Κίνα. Διαδόθηκε αρχικά στην Ιαπωνία και την Κορέα. Στις χώρες αυτές έχει μακρόχρονη παράδοση και καλλιεργείται ευρέως για τους καρπούς του οι οποίοι καταναλώνονται φρέσκοι, αποξηραμένοι, αλλά και μεταποιημένοι. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται σε εμπορική βάση και σε χώρες της λεκάνης της Μεσογείου, ιδιαίτερα στο Ισραήλ. Στην Κύπρο, ο λωτός καλλιεργείται σε πολύ περιορισμένο βαθμό. των φύλλων αλλάζει σε κοκκινωπό. Τα άνθη μπορεί να είναι θηλυκά, αρσενικά ή ερμαφρόδιτα. Τα θηλυκά άνθη είναι μεγάλα και διακρίνονται εύκολα κατά την ανθοφορία λόγω του ογκώδους κάλυκά τους που αποτελείται από 4 σέπαλα πράσινου χρώματος ενώ, η στεφάνη αποτελείται από 4 πέταλα ανοιχτού κίτρινου χρώματος. Επίσης, έχουν οχτώ στήμονες οι οποίοι ωστόσο είναι ατροφικοί. Τα αρσενικά άνθη είναι πολύ μικρότερα και έχουν 20 στήμονες με πολύ ανεπτυγμένους και πλούσιους σε γύρη ανθήρες. Οι καρποί παράγονται τόσο με γονιμοποίηση των ανθέων όσο και παρθενοκαρπικά. Ο καρπός είναι ράγα που διακρίνεται
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==