Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

83 Ο χαράκτης Χαμπής Τσαγγάρης χαιρετίζει την έκθεση ζωγραφικής του Αρμάνδου Τζιοζεφέν Γκαλερί ξενοδοχείου Χίλτον, Λευκωσία. 5.4.1989- 8.4.1989 Χαμπής Τσαγγάρης και Αρμάνδος Τζιοζεφέν σε ένα διάλειμμα από τα μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Περουτζίνο O Αρμάνδος Τζιοζεφέν παρουσιάζεται στο φιλότεχνο κοινό με μια νέα του έκθεση. Είμαι φίλος του και χαίρομαι μαζί του γι΄ αυτή τη νέα του κίνηση επικοινωνίας. Μιλά ξανά στους πολλούς ο Αρμάνδος, στη γλώσσα των χρωμάτων και θα συγκινήσει, γιατί πάλλεται ο ίδιος από συγκίνηση κι αγάπη προς τη φύση, όταν δημιουργεί αυτά τα έργα. Φύση της Κύπρου στους πίνακές του, φιλοτεχνημένη από βαθύ γνώστη και λάτρη της, από χαρισματικό κάτοικό της, με ζηλευτή ευαισθησία, ταλέντο και υποδειγματική εργα- τικότητα. Αυτοδίδακτος ο Αρμάνδος στη ζωγραφική. Η δουλειά του, όμως, σίγουρα έχει πολλά να διδάξει σε σπουδασμένους σε Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών…ανεπίδεκτους μάθησης. Ποιος τοποθετεί το δίπλωμά τους πάνω από την δουλειά ενός μάστρου, όπως του Αρμάνδου Τζιοζεφέν; Πιστός στην αγάπη του – το κυπριακό τοπίο – για τρεις δεκαετίες, αλλά συνεχώς ανικανοποίητος και πάντα νέος, πάντα εφευρετικός και πάντα καλύτερος. Το πεννάκι, το πινέλλο, η σπάτουλα και τελευταία τα κοπίδια χαρακτικής και τα παστέλ αποτελούν το «οπλοστάσιό» του και είναι αυτά μια φυσική προέκταση του χεριού του, πετυχεμένα εκφραστικά μέσα της πλούσιας ευαισθησίας του ενός και ανεπανάληπτου Αρμάνδου Τζιοζεφέν. Στην ηλικία του, οι πολλοί μετρούν τις μέρες που τους απόμειναν για να αφυπηρετήσουν, να πάρουν τη σύνταξη και το εφάπαξ και να την αράξουν κάπου για «καλά γηρατειά». Και όμως ο Αρμάνδος -με δικά του έξοδα- πήγε πέρσι και ετοιμάζεται να πάει και φέτος στη Σχολή Καλών Τεχνών της Περούτζια στην Ιταλία για ένα εντατικό μηνιαίο πρόγραμμα χαρακτικής και γυμνού. Αρμάνδο, σου βγάζω το καπέλλο! Ελευθερία στην κίνηση και σιγουριά, μετρημένο αλλά πλούσιο σε ποι- ότητα χρώμα στολίζουν τα έργα του Αρμάνδου, μέσα από τα οποία νοιώθεις την υφή της κάθε εικονιζόμενης επιφάνειας: Το χώμα, οι γύψινοι, πέτρινοι, πλιθαρένιοι τοίχοι των σπιτιών, τα δέντρα με την ποικιλία του πράσινου, τα νερά, οι ουρανοί στις πιο διαφορετικές στιγμές τους… Και παρελαύνουν μπροστά μας έργα αυτής της ποιότητας με γνωστές αγαπημένες ονομασίες: Πέρα, Αλάμπρα, Κάτω Μονή, Άης Γιάννης Μα- λούντας, Μάμμαρι, Αναλυόντας, Ξυλιάτος, Αθαλάσσα, Αγία Νάπα, Κίτι, Τεμπριά, Καλιάνα, Ποταμός Λιοπετρίου, Μοναστήρι Κύκκου, Πλατάνια, Κακοπετριά, Ττεκκές, Λύμπια, Παναγία Μακεδονίτισσα… Σε καιρούς παλιούς καλούς, είχε πολυζωγραφίσει την Κερύνεια, Λάπηθο, Βαβυλά, Πέλλα Πάις, Αμμόχωστο…Πληγή για μας σήμερα και πόνος αβά- σταχτος, αλλά και γινάτι να μην τα ξεγράψουμε. Κι όταν ξανά ξημερώσει στον τόπο μας, θα δούμε τον Αρμάνδο να τριγυρνά και να ζωγραφίζει στ΄ αγαπημένα χωράφια και τους κάμπους της Κερύνειας, της Μεσαορίας, της Καρπασίας. Τότε η πληγωμένη του καρδιά θα πάλλεται χαρμόσυνα όπως κάθε αληθινού πατριώτη. Η ώρα η καλή! Ομιλία στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του Αρμάνδου Τζιοζεφέν Χαμπής Τσαγγάρης Λευκωσία, Μάρτης 1989