Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

75 θα τον βοηθήσει να ακούσει τους ήχους της φύσης και να χρωματίσει τη μουσική του (13, 14, σελ. 74). Το διφυές καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον, σχολιάζεται από τον ίδιο και σε δημοσίευμα του 1986 «..Πραγματικά όταν βρίσκομαι στο ύπαιθρο με τον κανναβάτσο και τα υλικά μου, μόνος μου μέσα στη φύση νιώθω τόσο ευτυχισμένος και εκτονώνομαι σε τέτοιο σημείο που ξεχνώ όλα τα προβλήματα της ζωής. Με τη μουσική εκτονώνομαι κατά έναν δι- αφορετικό τρόπο. Όταν είμαι χαρούμενος ή λυπημένος διοχετεύω τα συναισθήματά μου στο πιάνο ή στο ακορντεόν. Μια βασική ωστόσο διαφορά είναι: Όση ώρα κι αν ζωγραφίζω, ξεκουράζομαι. Στη μουσική κουράζομαι. Δίνεις τόσα πολλά από τον εαυτό σου εκείνη την ώρα στο παίξιμο, η αυτοσυγκέντρωση, γενικά, σε κουράζει..» 18 . Την ίδια χρονιά, με την ευκαιρία της έκθεσής του (17.12.1986 – 20.12.1986), θα δηλώσει ευθαρσώς, ότι θεωρεί τον εαυτό του συντηρητικό, προτι- μώντας τους ζωγράφους Ι. Κισσονέργη, Α. Διαμαντή, Κάνθο, Ασπρόφτα, Λώνια Ευθυβούλου, Πωλ Γεωργίου, Ξάνθο Χατζησωτηρίου. 19 Επιπλέον, θα προβάλει και το αίτημά του για αντικειμενική κριτική και αξιολόγηση των έργων τέχνης. 20 Είναι σημαντικό, επίσης, να αναφερθεί ότι τη δεκαετία του ’90 φθάνουν στην Κύπρο οι νέοι καλλιτέχνες που ακολουθούν τις σύγχρονες τάσεις. Έτσι το σκηνικό αποκλείει τους αυτοδίδακτους που ήταν γενικά αποδεκτοί μέχρι τότε. Σε συνέντευξη που έδωσε στην Α. Βλάχου, δηλώνει: «...Ο Κισσονέργης ήταν αυτοδίδακτος κι όμως ήταν ο μεγαλύτερος ακουαρελίστας που γέννησε η Κύπρος και ούτε θα ξαναγεννηθεί. Και κανένας δεν ενδιαφε- ρόταν αν ήταν αυτοδίδακτος ή σπουδασμένος. Σήμερα, όμως, πιθανό γιατί υπάρχουν πολλοί που έχουν σπουδάσει, έχει καλλιεργηθεί κάποια μορφή προκατάληψης εναντίον των αυτοδίδαχτων ζωγράφων..». Ωστό- σο, στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι σκέφτεται να παρακολουθήσει μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών της Περούτζια, επιθυμία που θα υλοποιήσει τα επόμενα χρόνια. Στην έκθεση του 1986, εκθέτει αποκλειστικά ακουαρέλες, οι οποίες αποτελούν μια ανασύνθεση αλλά και επαναπροσέγγιση της ζωγραφικής του οπτικής. Η υδατογραφία με τα διάφανα χρώματα δίνει την ευκαιρία στον καλλιτέχνη να αφαιρέσει και να απλοποιήσει. Του προσφέρει την πραγματική απελευθέρωση, γι’ αυτό και οι συνθέσεις του αποκτούν λυρισμό και αποπνέουν ηρεμία. Χαρακτηριστικά είναι τα έργα Χαλά Σουλτάν Τεκκέ (15, σελ. 77), Πεύκος - Σταυροδρόμι στο Τρόοδος (σελ. 14), Κόλπος στην Αγία Νάπα (16, σελ. 76). 18. Ό.π. 11. 19. Ό.π. 13. 20. «Αρμάνδος Τζιοζεφέν, Υπηρετεί με το ίδιο πάθος Ζωγραφική και Μουσική, πρέπει να υπάρχει αντικειμενική κριτική», εφημερίδα Χαραυγή , 19.12.1986. 21. Βλάχου Α., «Ποτέ δεν φαντάστηκα ένα Αρμάνδο που να μη ζωγραφίζει ή να μην παίζει μουσι- κή», εφημερίδα Ελευθεροτυπία , 15.12.1986. Στα εγκαίνια της 3ης ετήσιας έκθεσης της Ένωσης Αυτοδίδακτων ζωγράφων Πύλη Αμμοχώστου, Λευκωσία, 11.3.85