Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

39 X αίρομαι πραγματικά που εισακούστηκε η εισήγηση για δημιουργία ενός λευκώματος με τα έργα του αγαπημένου μας Αρμάνδου Τζιοζεφέν. Είναι κάτι που του το χρωστούσε η κοινωνία της Κύπρου, την οποία υπηρέτησε με πάθος μέχρι το τέλος της ζωής του. Η γνωριμία μου με τον Αρμάνδο Τζιοζεφέν έγινε μέσα από τα τραγού- δια του. Από μικρή τα άκουα στο μοναδικό τότε ραδιόφωνο του ΡΙΚ αλλά και από δίσκους 45 στροφών που έφερνε ο παππούς μου στην ταβέρνα του. «Έλα, Αθηνούλα μου, τζι’ έφερα τζινούρκαν πλάκαν». Έτσι πρωτοάκουσα και πρωτοτραγούδησα το «Έναν καρφίν πυρούμενο», το «Ττίκκι ττάκκα τ’ αλακάτιν», την «Καλλού», την «Λωξαντρού» και τόσα άλλα τραγούδια του. Τον θυμάμαι με το ακορντεόν του και το συγκρό- τημά του στις μαυρόασπρες εκπομπές της τηλεόρασης να συνοδεύει την Καλλιόπη Σπύρου, τον Μάρκο Γεωργίου και άλλους ερμηνευτές που έλεγαν τα τραγούδια του. Ο Αρμάνδος Τζιοζεφέν δεν ήταν μόνο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Ήταν και σπουδαίος ζωγράφος και χαράκτης. Έργα του κοσμούν πολλές συλ- λογές, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Ήταν και πρωτοπόρος στον αερομοντελισμό. Όταν είδα δημιουργίες του που εκτέθηκαν στη διάρκεια της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε για να τιμηθεί τον Σεπτέμβριο του 2019, πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Στέκομαι, όμως, στο τραγούδι, γιατί μέσα από αυτό τον γνώρισα και τον αγάπησα, και γιατί αυτός είναι ο δικός μου τομέας ως ραδιοφωνική παραγωγός. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω εκπομπή με κυπριακή μουσική και να μην συμπεριλάβω τραγούδια του Τζιοζεφέν. Γιατί μιλούν στις καρδιές μας, γιατί είναι ο ίδιος ο τόπος μας. Και γιατί ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα κυπριακά τραγούδια που έχουμε στα χέρια μας. Τα τραγούδια του Αρμάνδου δεν είναι μόνο παραδοσιακά. Άλλα έχουν πιο έντονο το παραδοσιακό στοιχείο, άλλα το έντεχνο στοιχείο και άλλα έχουν έναν ευρωπαϊκό «αέρα», όπως ήταν και η ίδια η προσωπικότητά του. Μελοποί- ησε και στίχους στην πανελλήνια γλώσσα, με μια ελαφρολαϊκή διάθεση, αλλά σίγουρα καταλυτική είναι η επίδραση που είχε στις δημιουργίες του η κυπριακή διάλεκτος. Πρόκειται για πραγματικούς θησαυρούς στα χέρια των μουσικών παραγωγών. Άλλωστε, εμείς στο ΡΙΚ έχουμε και μερικούς παραπάνω λόγους για ν’ αγαπούμε τα τραγούδια του, διότι κάποια από αυτά έχουν ηχογραφηθεί στους ραδιοθαλάμους του ΡΙΚ. Όπως, για παράδειγμα, το αγαπημένο μου «Ο ππαράς», που βραβεύτηκε το 1969 στον πρώτο διαγωνισμό κυπριακού τραγουδιού του ΡΙΚ, και το «Πλάστη που ζιεις στον ουρανό», που κατετάγη δεύτερο την ίδια χρονιά. Η γνωριμία μου με τον Αρμάνδο Τζιοζεφέν Αθηνά Βιολάρη Δημοσιογράφος– Ραδιοφωνική παραγωγός