Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

28 ασπίδα, κάναμε μια θορυβώδη και όλο ενθουσιασμό πορεία μ’ επίκεντρο τον Αρμάνδο, από το ΓΣΠ μέχρι την οδό Λήδρας, όπου και απολαύσαμε τον θρίαμβό μας σ΄ ένα ζαχαροπλαστείο τρώγοντας γλυκίσματα. Ο Αρμάνδος εκείνη τη χρονιά μετέσχε στην ομάδα των αθλητών που πήγε στην Ελλάδα για να πάρει μέρος στους Πανελλήνιους μαθητικούς αγώνες. Ήταν, όμως, περίοδος εθνικής έξαρσης και δεν γινόταν το Ελλη- νικό Παγκύπριον Γυμνάσιον να αντιπροσωπεύεται από έναν Τζιοζεφέν και έτσι τον βάφτισαν Ιωσηφίδη. Αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν, και ακόμη πιο εντυπωσιακός ήταν ο τρόπος που υποδέχτηκε την κυπριακή ομάδα το πλήθος στο Καλλιμάρμαρο. Έμαθα κι άλλα από τον Αρμάνδο. Για τον παππού του τον μουσικό, τον θείο του, τον οδοντίατρο Κιρακοσιάν, που ήταν κι οδοντίατρος του Κυβερνήτη, εκεί απέναντι από την αστυνομία της Πύλης Πάφου, πλάι στον πιο φημισμένο ποδηλατά της Λευκωσίας. Μας πήγε ακόμη και στην καθολική εκκλησία, που για μας ήταν ένα μυστήριο. Αξέχαστοι μου μένουν και οι γονιοί του Αρμάνδου, η μητέρα του, μια δυναμική Αρμένισσα που την λογαριάζαμε όλοι, αν κιόλας δεν την φο- βόμασταν, και ο πατέρας του, ένας ψηλός, ευγενικός και καλοσυνάτος άνθρωπος˙ από πλάι, η Μαίρη, η μικρούλα, τότε, αδερφούλα του. Πέρασαν τα χρόνια. Γύρισα κάποτε οδοντίατρος και ο Αρμάνδος μ’ εμπιστεύτηκε για τα δόντια του. Αυτό με γέμισε με πολλή ικανοποίηση. Να σε εμπιστεύονται οι συμμαθητές σου ήταν κάτι που το θεωρούσα πολύ σημαντικό. Ύστερα έμαθα ότι η Μαίρη παντρεύτηκε τον Κόκο Νικολαΐδη, μικρασια- τικής καταγωγής, αγαπημένο μας συμμαθητή, αθλητής κι αυτός του σχολείου μας στη σφαίρα. Ο Κόκος διέπρεψε στη ζωή του, επαγγελματικά και κοινωνικά. Διατηρώ πολλές αναμνήσεις από τον φούρνο του πατέρα του, στην οδό Πάφου. Τότε οι φούρνοι ήταν κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μας, ιδιαίτερα για το ψητό της Κυριακής και τις τιτσιρόπιττες. Εκτίμησα ιδιαίτερα τη μέρα που μου τηλεφώνησε ηΜαίρη και μου ζήτησε το βιβλίο που εξέδωσα για τον πατέρα μου. Έδειχνε τον σεβασμό και την ξεχωριστή θέση που είχε στη ζωή μας η γειτονιά και οι άνθρωποί της. Με την Πάολα αγκαλιαστήκαμε με δάκρυα στα μάτια τη μέρα της κηδείας του Αρμάνδου. Εγώ πάντα διατηρώ στη μνήμη μου τον ταλαντούχο, τον πιο ταλαντούχο άνθρωπο που συνάντησα στη ζωή μου, τον καλοσυνάτο και χαρούμενο άνθρωπο, το παλληκάρι, τον καλύτερο απ’ όλους μας, τον Αρμάνδο Τζιοζεφέν.