Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

26 Το σπίτι του ήταν γοητευτικός τόπος συνάντησης. Γιατί; Ο Αρμάνδος ασχολείτο πάντα με κάτι πιο σημαντικό απ’ ό,τι εμείς ξέραμε ή μπο- ρούσαμε να κάνουμε. Ο Αρμάνδος είχε την καλύτερη συλλογή γραμματοσήμων. Και όχι μόνο είχε την καλύτερη, αλλά ήξερε και από σειρές γραμματοσήμων. Είχε και κατάλογο του Stanley Gibbons, με τις σειρές όλων των γραμματοσήμων του κόσμου. Τα γραμματόσημα, τότε, έπαιζαν μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Με αυτά διακρινόμασταν ανάμεσα στους συνομήλικούς μας, με αυτά ασχολούμασταν, με αυτά παίζαμε, κάναμε τυχερά παιγνίδια, με αυτά συναλλασσόμασταν μεταξύ μας. Για παράδειγμα, ο Αρμάνδος με έμαθε ποδήλατο πάνω στο Ράλλη του πατέρα του, στον δρόμο που σήμερα είναι το σχολείο του Αγίου Ανδρέα, με 30 γραμματόσημα. Κι αυτή δεν ήταν η μόνη επίδοση του Αρμάνδου. Ο Αρμάνδος ήξερε και έπαιζε ακορντεόν. Κάποτε αποφάσισε να πλουτίσει τα μουσικά του όργανα και μας ανακοίνωσε ότι θα προμηθευόταν όμποε. Και φυσικά δεν ξέραμε τι ήταν το όμποε. Μας άνοιξε την εγκυκλοπαίδεια και μας έδειξε ένα όργανο πνευστό, μακρουλό και λίγο διογκωμένο στη μέση. Κι εμείς μείναμε να το αποθαυμάζουμε. Έκτοτε, όταν ακούω να μιλούν ή ν’ αναφέρονται σε όμποε, θυμούμαι τον Αρμάνδο, μόνο που, από όσα όργανα είδα έκτοτε και που τα παρουσιάζουν ως όμποε, κανένα, μα κανένα δεν ήταν σαν κι αυτό που απέκτησε ο Αρμάνδος. Γι’ αυτό κι εγώ όμποε θεωρώ μόνο εκείνο που τελικά είδα στα δικά του χέρια. Ο Αρμάνδος ήταν καλύτερος από εμάς και στη ζωγραφική. Ζωγράφιζε τοπία που τα ξεχώριζαν οι δάσκαλοί μας κι αργότερα, στο γυμνάσιο, ο Διαμαντής τα εξέθετε στις εκθέσεις του σχολείου. Και να ‘ταν μόνο αυτό! Σε λίγο μας εντυπωσίασε και με άλλες του ικα- νότητες. Απέκτησε φωτογραφική και όχι μόνο έβγαζε φωτογραφίες, πράγμα θαυμαστό και σπάνιο τότε, αλλά έκανε και σκοτεινό θάλαμο και τις εμφάνιζε ο ίδιος. Και δεν εξαντλούνταν τα ταλέντα του και τα ενδιαφέροντά του σε όλα αυτά. Άρχισε, έκτοτε, να κάνει αεροπλανάκια, πιο εντυπωσιακά στη φαντασία μας κι από τα Χάρικεϊν που πήγαιναν για προσγείωση στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Τα αεροπλανάκια του πετούσαν. Γι’ αυτό, χρει- αζόταν ανοικτό χώρο κι αυτός υπήρχε στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Ένα μεγάλο οικόπεδο, ιδιοκτησία τότε του Στέλιου Ιωάννου, πλάι στο σπίτι του. Σήμερα στο οικόπεδο αυτό βρίσκεται η Ισπανική Πρεσβεία. Το οικόπεδο το έκανε και γυμναστήριο. Εκεί κάναμε αγωνίσματα και πάλι διέπρεπε. Θυμούμαι μια μέρα που μου είπε ότι μ΄ έβρισκε μέτριο στις επιδόσεις μου ενώ με θεωρούσε καλύτερο. Τον απογοήτευσα; Ίσως. Στο αγώνισμα που εξ αρχής διέπρεψε ήταν το άλμα εις ύψος επί κοντώ που ακόμη δεν είχε εισαχθεί στους αγώνες του σχολείου. Όταν κάποτε καθιερώθηκε, ο Αρμάνδος πρώτευσε. Εκείνη τη χρονιά, η τάξη μας, η Πέμπτη Γυμνασίου, διακρίθηκε χάρη στον Αρμάνδο. Μετά που πήραμε την