Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

158 Αυτό ήταν το κλίμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ζήσαμε σε μια περίοδο που τίποτα δεν προδίκαζε τη συνέχεια, όπως και οι προσλήψεις στον χώρο της ελαφράς μουσικής μέσα στο οποίο ωρίμασε ο Αρμάνδος Τζιοζεφέν. Κράτησε τρία μόνο χρόνια και αμέσως μετά τα πράγματα άλ- λαξαν ριζικά. Τον Δεκέμβριο του 1963 ξέσπασαν οι ταραχές που οδήγησαν στην «πράσινη γραμμή». Η γειτονιά του Αρμάνδου ήταν ένα κομμάτι μόνο της ευρύτερης περιοχής που τέθηκε υπό τον έλεγχο των Τουρκοκυπρίων. Ο ίδιος έχασε το σπίτι του με όλα τα υπάρχοντα που είχε η οικογένειά του. Μαζί και τις συλλογές του. Όταν του επιτράπηκε να πάει μόνο μια φορά στο σπίτι του και να πάρει ό,τι μπορούσε, ζήτησε, για μεγαλύτερη ασφάλεια, να πάει μαζί του και ο Μπιλ, ο Άγγλος σύζυγος της αδελφής της θείας Αθηνάς, της μητέρας του Κόκου. Το σπίτι είχε λεηλατηθεί μόνο μερικώς. Ο Αρμάνδος πήρε τότε τη βάρκα του που ήταν στην αυλή, την έδεσε πίσω από το αυτοκίνητό του και τη φόρτωσε με ό,τι προσωπικό είχε, πρώτα και κύρια με τα μουσικά του όργανα και τους δίσκους του. Τα πράγματα δεν άλλαξαν μόνο στην κοινωνία. Άλλαξαν και μέσα μας. Μεγαλώσαμε λίγο ακόμα ηλικιακά αλλά κυρίως μέσα από τα γεγονότα. Μας έπαιρνε περισσότερο χρόνο η δουλειά, ο καθένας στον χώρο του. Αραιώσαμε εξ ανάγκης τις επαφές. Ο Αρμάνδος πήρε γυναίκα του την Τζιοζεφίνα, το γένος Τοφή με καταγωγή από τη Λεμεσό, καθολική κι αυτή, δυναμική, πρακτική και οργανωμένη, με καλή θέση στη δημόσια υπηρεσία. Ανάλογη θέση είχε και ο ίδιος. Έδεσε έτσι με τον οραματικό μουσικό χαρακτήρα του Αρμάνδου και τον βοηθούσε οργανωτικά στις επιλογές του. Ξαφνιάστηκα, ωστόσο, όταν έμαθα πως ασχολείτο με τη σύνθεση τρα- γουδιών στην κυπριακή διάλεκτο. Ο άνθρωπος ο οποίος αναζητούσε τις μουσικές του συγκινήσεις στον χώρο του πιο απαιτητικού διεθνώς τραγουδιού καταδύθηκε στην ψυχή του τόπου για να συνθέσει χαρές και καημούς στο κλίμα του χωριού και της πόλης, της Μεσαορίας και των ορεινών περιοχών, στη γλώσσα που πρωτομίλησε, στην τοπική λαλιά της καθημερινότητας, που φέρνει στη μνήμη την ιδιοτυπία, το ηχόχρωμα, τους ρυθμούς και τον ψυχισμό της κυπριακής ζωής. Στις 19 Μαρτίου του 1969 σχολίασα πληροφοριακά ως εξής στις «Επικαιρότητες», την τακτική εβδομαδιαία συνεργασία που είχα με την εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος : «Στην κίνηση που άρχισε να δημιουργείται γύρω από το κυπριακό τρα- γούδι έρχεται τώρα να προστεθεί ένας καινούργιος συνθέτης. Πρόκειται για τον Αρμάνδο Τζιοζεφέν, έναν καθολικό Λευκωσιάτη, που παράλληλα με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία, με τις οποίες ασχολείται ερασι- τεχνικά αλλά με άριστα αποτελέσματα, από χρόνια καταγίνεται το ίδιο δημιουργικά και με τη μουσική. Ενδιαφέρεται κυρίως για την ελαφρά ευρωπαϊκή μουσική και εκτός των άλλων συνθέσεών του, έχει γράψει και μερικά κομμάτια για σόλο ακορντεόν. Εντούτοις ασχολήθηκε κά- ποτε, συγκεκριμένα το 1954, και με τη μουσική επένδυση κυπριακών επιθεωρήσεων. Τον τελευταίο χρόνο καταπιάστηκε συστηματικά με τη σύνθεση κυπριακών τραγουδιών. Έχει ετοιμάσει μέχρι τώρα εννέα τέτοια τραγούδια πολλά από τα οποία παρουσίασε με τους τακτικούς συνεργάτες του σε διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Ήδη ηχογράφησε Κυπριακή Επιθεώρηση, Σεπτέμβριος 1955, No9, Παράσταση στο σανατόριο Αθαλάσσας