Αρμάνδος Τζιοζεφέν 1931-2011

157 Το οικογενειακό σπίτι του Αρμάνδου, καινούργιο και άνετο με τα μέτρα που υπήρχαν τότε, ήταν στο πιο βόρειο τμήμα του Τράχωνα, ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Λευκωσίας. Ένα μόνο γεφυράκι χώριζε τον δρόμο του σπιτιού του από τα πρώτα σπίτια του Κιόνελι. Στα όρια του τουρκοκυπριακού αυτού χωριού άγγιζε και η νέα συνοικία Κέρμια που δημιούργησε η Τράπεζα Κύπρου σε μια υποδειγματική προσπάθεια ανάπτυξης γης. Κτίστηκαν κιόλας τα πρώτα αξιοπρόσεκτα σπίτια κι ένα μοντέρνο συμπαθητικό κτήριο, όπου λειτουργούσε το νυχτερινό κέντρο «Ντόλφιν» με χειμερινή αίθουσα και θερινές εγκαταστάσεις στο πίσω μέρος του κτηρίου, μ’ έναν ωραίο φοίνικα να υψώνεται πάνω από τη στέγη σε μια υπέρκομψη αυλή κι ένα συντριβάνι πάντα σε λειτουργία, διαχέοντας γύρω τον ήρεμο ήχο του τρεχούμενου νερού. Οι πιο πολλοί από μας εκεί πρωτοχορέψαμε. Μια από τις καλύτερες ορχήστρες που δούλεψαν στο «Ντόλφιν» ήταν των Ιταλών «Λος Καμπαλέρος». Επτά μουσικοί, όλοι μια κοψιά, ψηλοί, χαμογελαστοί και συμπαθείς, άψογοι στη μελωδία, τραγουδούσαν αυτά που αποτελούσαν τις επιτυχίες της εποχής, αληθινοί «ιππότες» της μουσικής. Γρήγορα έγιναν τακτικοί επι- σκέπτες του Αρμάνδου, πήγαιναν συχνά στο σπίτι του για να μιλήσουν και ν’ ακούσουν μουσική. Σ’ έναν ντόπιο και τους φίλους του βρήκαν τη συνεννόηση, την επαφή και την οικειότητα που αναζητούν συνήθως οι ξένοι που δουλεύουν μακριά από την πατρίδα τους. Οι “Λος Καμπαλέρος” στο “Ντόλφιν” της Λευκωσίας το 1960