στάδιο Γ.Σ.Ζ. το 1928, ταυτόχρονα με τα εγκαίνιά του, ο Σύλλογος προέβη σε πολλές καινοτομίες. Για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων πρωτάθλημα πετόσφαιρας, καθώς επίσης αγωνίσματα γυναικών. Διεξήχθησαν ακόμη αθλήματα θαλάσσης, λεμβοδρομίες, κολύμβηση κ.λπ. Ο Γ.Σ.Ζ. προκήρυξε και πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, προτού ιδρυθεί η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (1934). Γενικά ο Γ.Σ.Ζ. είχε μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη και άλλων ομαδικών αθλημάτων, όπως το χόκεϊ, η υδατοσφαίριση, η καλαθόσφαιρα κ.λπ. Δεν απεμπολούσε τον αρχικό σκοπό του, που ήταν καλλιέργεια του κλασικού αθλητισμού. Θεωρούσε όμως ότι η ενασχόληση και με τα νεοφερμένα στην Κύπρο αθλήματα ήταν αναγκαία, προκειμένου να αγκαλιάσει τη νέα γενιά. Το στάδιο Γ.Σ.Ζ. έγινε η έδρα των ποδοσφαιρικών, πετοσφαιρικών, καλαθοσφαιρικών και άλλων ομάδων, που διατηρούσαν σωματεία της Λάρνακας, ο ΑΜΟΛ, ο «Πεζοπορικός» Όμιλος Λάρνακας, η ΕΠΑ ( Ένωση Πεζοπορικού ΑΜΟΛ), με τα οποία ο Σύλλογος ανέπτυξε αδιάρρηκτες σχέσεις. Επίσης, εδώ διεξάγονταν οι γιορτές των ανθεστηρίων, με εντυπωσιακά ανθοστόλιστα άρματα, οι εορτασμοί της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, προς τιμήν της Ελληνικής επανάστασης του 1821, με παραδοσιακούς χορούς, γυμναστικές επιδείξεις από μαθητές και μαθήτριες των σχολείων της Λάρνακας κ.λπ. Στην ιστορία καταγράφηκε και η εκδήλωση προς τιμήν των 70χρονων του λαϊκού μας βάρδου, Δημήτρη Λιπέρτη. Περίπου 1.500 θεατές συγκεντρώθηκαν στις κερκίδες του σταδίου Γ.Σ.Ζ. για να τιμήσουν τον ποιητή και να ακούσουν τον ίδιο να απαγγέλλει. Ο Γ.Σ.Ζ. είχε πολλές περιπέτειες την περίοδο της παλμεροκρατίας, της στυγνής δικτατορίας που επιβλήθηκε ύστερα από την εξέγερση των Κυπρίων εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών το 1931. Το 1939 αποτέλεσε χρονιά σταθμό για δύο λόγους. Από τη μια ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, που βύθισε την ανθρωπότητα στη δίνη του ολέθρου. Την ίδια χρονιά απεβίωσε ο πρόεδρος του Γ.Σ.Ζ., Κλεόβουλος Μεσολογγίτης, εκδότης και δημοσιογράφος, τον οποίο διαδέχτηκε ο Δημητρός Ν. Δημητρίου, επιχειρηματίας και πολιτική προσωπικότητα Λάρνακας. Θυσίες και αγώνες κατά της αποικιοκρατίας Το νέο κεφάλαιο στην ιστορία του Γ.Σ.Ζ. σηματοδοτήθηκε από την στράτευση χιλιάδων Κυπρίων, μεταξύ των οποίων αθλητές και μέλη του Γ.Σ.Ζ., που κατατάχθηκαν ως εθελοντές για να πολεμήσουν εναντίον της φασιστικής Ιταλίας, που επιτέθηκε στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, και εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας. Πρόεδρος του Συλλόγου εκείνη την περίοδο, από το 1943 μέχρι το 1948, ήταν ο Μιλτιάδης Οικονομάκης, τον οποίο διαδέχθηκε ο Ζήνων Δ. Πιερίδης. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Γ.Σ.Ζ. βίωσε το κλίμα διχασμού που διαπέρασε ολόκληρο τον αθλητικό κόσμο το 1948. Σημειώθηκαν τότε αποχωρήσεις ή διαγραφές αθλητών, μελών και στελεχών, που θεωρούνταν ως «μη εθνικώς σκεπτόμενοι», από σωματεία και γυμναστικούς συλλόγους. Αιτία κι αφορμή ήταν ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα και ο διαχωρισμός της κυπριακής κοινωνίας σε δύο αντιμαχόμενα πολιτικά και ιδεολογικά στρατόπεδα, της Δεξιάς και της Αριστεράς. Ο Γ.Σ.Ζ. ενεπλάκη επίσης σε εκείνον τον κυκεώνα. Εφαρμόζοντας απόφαση της Τοπικής Επιτροπής ΣΕΓΑΣ Κύπρου (ΤΕΣΚ), απέκλεισε από το στάδιό του το νεοσύστατο σωματείο «Αλκή» Λάρνακας, που εθεωρείτο ότι ανήκε στην Αριστερά. Αυτή η κατάσταση κράτησε πέντε χρόνια, μέχρι την ένταξη των νέων σωματείων στην ΚΟΠ και την επανένωση του κυπριακού ποδοσφαίρου το 1953. Θα παρέμενε όμως το κλίμα αντιπαλότητας. Αθλητές, προπονητές, μέλη και στελέχη του Γ.Σ.Ζ. συμμετείχαν ενεργά στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), που άρχισε ένοπλη δράση από την 1η Απριλίου 1955. Η οργάνωση είχε ως πολιτικό αρχηγό της τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’ και στρατιωτικό αρχηγό τον απόστρατο συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού, Κύπριο στην καταγωγή, Γεώργιο Γρίβα, ο οποίος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Διγενής». Ο απελευθερωτικός αγώνας κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας έληξε το 1959 με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου. Με αυτές δεν εκπληρωνόταν το όραμα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον η Κύπρος απαλλάγηκε από τη βρετανική αποικιοκρατία και απέκτησε την ελευθερία της. Στη βάση των συμφωνιών, εγκαθιδρύθηκε το 1960 ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτό αποτελεί τον νέο σταθμό για την τέταρτη περίοδο στην ιστορία του Γ.Σ.Ζ. Άνοιξε τα φτερά του μετά την ανεξαρτησία το 1960 Κατά τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Κύπρου, από το 1960, ο Γ.Σ.Ζ. ανέπτυξε αξιόλογη δράση στον αθλητικό τομέα, αναδεικνύοντας ταλαντούχους αθλητές, οι οποίοι πέτυχαν σημαντικές διακρίσεις σε πανελληνίους αγώνες, καθώς επίσης σε άλλες διοργανώσεις. Η ανοδική πορεία του Συλλόγου, όπως και της κυπριακής κοινωνίας γενικότερα, ανακοπτόταν κατά καιρούς από τις πολιτικές και άλλες εξελίξεις, όπως οι διακοινοτικές ταραχές το 1963-1964. Αθλητές, προπονητές, στελέχη και μέλη του Γ.Σ.Ζ. ανταποκρίθηκαν και πάλι στο κάλεσμα της Κύπρου, για την απόκρουση επαπειλούμενης στρατιωτικής επέμβασης από την Τουρκία. Ο Γ.Σ.Ζ. ασφυκτιούσε στο στάδιο, που είχε ανεγερθεί το 1928. Εξακολουθούσε βέβαια να προσελκύει τους φιλάθλους, οι οποίοι συγκεντρώνονταν στις κερκίδες του σταδίου Γ.Σ.Ζ. για να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικούς, πετοσφαιρικούς, καλαθοσφαιρικούς και άλλους αγώνες, να απολαύσουν την παρέλαση των αρμάτων κατά τη γιορτή των ανθεστηρίων, καθώς επίσης τους παραδοσιακούς χορούς κατά τους εορτασμούς των εθνικών επετείων κ.λπ. Δεν ικανοποιούσε όμως τις σύγχρονες ανάγκες του Συλλόγου το υφιστάμενο στάδιο Γ.Σ.Ζ. Γι’ αυτό και το 1972 ο Σύλλογος αγόρασε τεμάχιο γης για την ανέγερση νέου σταδίου. Ωστόσο, οι σχεδιασμοί του ματαιώθηκαν λόγω της τραγωδίας που προκάλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974. Ο Γ.Σ.Ζ. πρόθυμα διέθεσε το στάδιό του για τις ανάγκες των προσφυγικών σωματείων και συλλόγων, κυρίως της Αμμοχώστου, όπως ο Γυμναστικός Σύλλογος «Ευαγόρας» (Γ.Σ.Ε.), η «Ανόρθωσις», η «Νέα Σαλαμίς» κ.ά. Στη σύγχρονη εποχή με νέο στάδιο το 1982 Ο στόχος για την ανέγερση νέου σταδίου επανήλθε στο προσκήνιο. Το 1980, επί θητείας του Κώστα Αλκίδα στην προεδρία του Γ.Σ.Ζ., συνομολογήθηκε συμφωνία με την κυπριακή κυβέρνηση και ειδικότερα τον
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==