Έσπασαν τα αποικιοκρατικά δεσμά Σύσσωμος ο κυπριακός λαός πανηγύρισε τον Φεβρουάριο του 1959, όταν ανακοινώθηκε η υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, με τις οποίες η Κύπρος απαλλάγηκε από τα δεσμά της αποικιοκρατίας. Με εκείνες τις συμφωνίες δεν εκπληρωνόταν μεν το όραμα για ένωση με την Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον η Κύπρος θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της και την ελευθερία της. Βέβαια οι συμφωνίες είχαν πολλά διχαστικά στοιχεία και έσπερναν τον σπόρο της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Κύπρου, της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής. Το στάδιο Γ.Σ.Ζ. ήταν το επίκεντρο των εκδηλώσεων για τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου το 1959, εκδηλώσεις οι οποίες ήταν ιδιαίτερα μαζικές και πανηγυρικές. Σε συνεδρία του στις 21 Απριλίου 1959 το διοικητικό συμβούλιο του Γ.Σ.Ζ. αποφάσισε να ανακηρύξει τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ’ και τον στρατηγό ε.α. Γεώργιο Γρίβα σε επίτιμους προέδρους του Συλλόγου, σε ένδειξη τιμής για τη συμβολή τους στον απελευθερωτικό αγώνα 1955-1959. Στις πρώτες προεδρικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1959, η πλειοψηφία των μελών του Γ.Σ.Ζ. υποστήριξε την υποψηφιότητα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’, ο οποίος με μεγάλη διαφορά αναδείχθηκε πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξ αρχής σχηματίστηκε αντιπολιτευτική παράταξη εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από τη μερίδα εκείνη των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και άλλους, οι οποίοι θεώρησαν απαράδεκτη την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, γιατί με αυτές «απεμπολήθηκε το όραμα της ένωσης», όπως υποστήριζαν. Στη συντριπτική του πλειοψηφία, ο κυπριακός λαός συμπαρατάχθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, με την ελπίδα για επικράτηση της ειρήνης, της προόδου και της ευημερίας στο νησί, θεωρώντας ότι κάποια στιγμή μπορούσε να ευοδωθεί και το όραμα της ένωσης. Είχαν λόγο να χαίρονται οι θεατές στις κερκίδες του σταδίου Γ.Σ.Ζ. Κάθε εκδήλωση ήταν γιορτή.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==