200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή την Ελλήνων της Κύπρου 66 τουςαπελευθερωτικούςμαςαγώνες. Γιατί; Διότι τούτοαπορρέει από τηνπίστητης για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Η Ορθοδοξία βλέπει την ελευθερία ως το φυσικό κλίμα αναπτύξεως και πραγματώσεως του ανθρώπινου προσώπου. Πραγματική δε ελευθερία είναι η δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό και τους συνανθρώπους του σε βαθμό γνησιότητας, πληρότητας και αυθεντικότητας, έξω δηλαδή από κάθε αναγκαστικότητα. Η ανθρώπινη ελευθερία εντάσσεται στα πλαίσια του θελήματος του Θεού και είναι (και ως εθνική-κοινωνική) έννοια καθαρά θεολογική – εκκλησιαστική. Ο Ορθόδοξος Κλήρος δεν μπορεί να μη συμμετάσχει στους εθνικούς – απελευθερωτικούς αγώνες, διότι το έργο του και στην περίοδο της ειρήνης είναι απελευθερωτικό. Αγώνας για την καταξίωση του Ρωμιού ως απελευθέρωση από τα δεσμά της εσωτερικής δουλείας, της αμαρτίας. Η εσωτερική δε δουλεία κατά κύριο λόγο επιφέρει και την εξωτερική. Διότι δουλεία δεν είναι, κυρίως, η αναγκαστική υποταγή, αλλά η εσωτερική υποταγή και ταύτιση με τον κατακτητή, η νέκρωση του πνεύματος αντιστάσεως και του ψυχικού δυναμισμού. Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι η σημαντικότερη προσφορά του Ράσου στο Έθνος μας δεν ήταν τόσο η συμμετοχή του Κλήρου στις ένοπλες εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις όσο η συμβολή του Ράσου στη συντήρηση του ελληνορθοδόξου φρονήματος του Γένους και της αγάπης του προς την ελευθερία. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν θα μπορούσε να υπάρξει Εικοσιένα. Απ’ εκείνο το μεγάλο εθνικό πανηγύρι δεν ήταν ποτέ δυνατό να απουσιάσουν οι Έλληνες της Κύπρου. Δήλωσαν έμπρακτα το παρόν τους με την ίδια θερμή πίστη στον Θεό, την ίδια αγάπη προς την Πατρίδα, με το ίδιο πάθος για την Ελευθερία. Είναι μακρύς ο κατάλογος των Κυπρίων που πήραν μέρος στον αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας. «Στα ελληνικά αρχεία καταγράφονται πέραν των 580 νέων που έσπευσαν στην επαναστατημένη Ελλάδα για να πολεμήσουν, έχοντας μάλιστα ως όραμά τους τη Μεγάλη Ελλάδα». Ενδεικτικά αναφέρουμε, προεπαναστατικά, τον λόγιο Ιωάννη Καρατζά από τη Λευκωσία, ο οποίος υπήρξε από τους σημαντικότερους συντρόφους του Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος τον ακολούθησε στη θυσία. Πολλοί Κύπριοι εντάχθηκαν στη Φιλική Εταιρεία και συμμετείχαν στην Επανάσταση με διάφορους τρόπους. Την ειδική αποστολή για τη μύηση των ιεραρχών και των προκρίτων του νησιού ανέλαβε με επιτυχία ο Δημήτριος Ύπατρος από το Μέτσοβο, ο οποίος πήρε (1819) ξεκάθαρες εγγυήσεις για παροχή υλικής βοήθειας ενόψει της έναρξης του Αγώνα.