200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

65 Η Εθνική Παλιγγενεσία του 1821 και η Υπέρμαχος Στρατηγός Θεοτόκος Μαρία Κι όταν μια χούφτα άνθρωποι πήραν τα όπλα να πολεμήσουν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία», στην Παναγία κατέφυγαν οι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι να ζητήσουν τη Χάρη Της. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στο θαύμα αυτό της εξέγερσης του έθνους θαυμαστή και μοναδική ήταν η συμβολή της Εκκλησίας. Τα σύμβολα της Αυτοκρατορίας, αμέσως μετά την υποδούλωση, τα κράτησε η Εκκλησία και τα διατήρησε, με κάθε θυσία, μέσα στους μαύρους αιώνες της σκλαβιάς. Μέσα στους φοβερούς και ασέληνους αυτούς αιώνες αυτή στάθηκε το πνευματικό και εθνικό κέντρο της μαρτυρικής φυλής. Ενάντια στους αρχηγούς της Εκκλησίας ξεσπούσε κάθε επίθεση των Τούρκων. Κι έχει λεχθεί χαρακτηριστικά πως, σε πολλές κρίσιμες ώρες στους χρόνους της δουλείας, στο Ράσο στάθηκε η εθνική σημαία της Ελλάδας. Αν υπάρχουμε σήμερα ως Ελληνική Φυλή είναι γιατί κρατηθήκαμε από το άμφιο της Εκκλησίας όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα βρίσκαμε αρχή και τέλος, αν θέλαμε να μετρήσουμε και να αξιολογήσουμε τους εθνικούς ήρωες της Εκκλησίας μας, όσους μαρτύρησαν πριν και μετά την άλωση μέχρι τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό. Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από αιματωμένα άμφια, εμπρησμένες και κατεδαφισμένες εκκλησίες, από κατασπασμένα εικονίσματα. Για τους υπόδουλους Έλληνες η Ορθοδοξία ήταν κάτι παραπάνω από θρησκευτικό δόγμα. Αλήθεια! Τί θα’ ταν το ’21 χωρίς την Εκκλησία, χωρίς το Κρυφό Σχολειό, χωρίς το Ράσο και την αδιάκοπη λειτουργική ζωή; Αναμφισβήτητα δεν θα υπήρχε το ’21. Κι από την άλλη, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία που επέδειξαν οι αγωνιστές του ’21 οφείλονταν σε δύο κυρίως ελατήρια: την αγάπη προς την Πατρίδα και την αγάπη προς την Ορθόδοξο Πίστη. Συμπερασματικά, η συμμετοχή του Ράσου στους εθνικούς μας αγώνες δεν είναι ασφαλώς ο μοναδικός λόγος της παρουσίας του Κλήρου στην κοινωνία μας. Κύρια αποστολή του Ράσου είναι το έργο του ιατρού στο «Πνευματικόν Ιατρείον» της Εκκλησίας για την πνευματική και υπαρκτική αποκατάσταση του ανθρώπου μέσα στο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται ως ένας συμβατικός θεσμός, κοινωνικού χαρακτήρα, μέσα στον υπόλοιπο κρατικό και εθνικό βίο, με σκοπό να σώζει απλώς την ιστορική διάσταση. Εν τούτοις η Ορθόδοξη Εκκλησία, και μάλιστα η Ελλαδική, πρωτοστατεί σ’ όλους