200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

55 Κύπρος και 1821: Όψεις του ναυτικού πολέμου, η δράση των mistico και η μάχη της Αγίας Νάπας Κύπρος και 1821: Όψεις του ναυτικού πολέμου, η δράση των mistico και η μάχη της Αγίας Νάπας Γιάννη Ιωάννου, Διεθνολόγου, συνιδρυτή του Geopolitical Cyprus και δημιουργού του armsof1821 (Twitter) Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου στα γεγονότα του πολέμου για την Ελληνική Ανεξαρτησία (1821-1829) είναι δεδομένη. Παραμένει ωστόσο ένα κοπιώδες έργο ως προς την καταγραφή και καταλογογράφησή τους για μια σειρά λόγων, όπως η απουσία αρκετά μεγάλου αριθμού πρωτογενών πηγών και η επικέντρωση, συνήθως, στα γεγονότα της 9ης Ιουλίου –ενώ η Ελληνική Επανάσταση σε επίπεδο τουλάχιστον στρατιωτικών επιχειρήσεων συνεχίστηκε για σχεδόν μια δεκαετία. Στην καταλογογράφηση, ασφαλώς, προκύπτει δυσκολία και από την ονοματοδοσία των Κυπρίων αγωνιστών, επί ελληνικού εδάφους, λόγω της τοπωνυμικής τους εγγραφής σε διάφορααρχεία–κατά τηδιάρκειαήαμέσως μετά το πέρας της Ελληνικής Επανάστασης, ως «Κύπριος», «Κυπριώτης», «Κυπραίος» κοκ. Ωστόσο πολύτιμες πληροφορίες για την Κύπρο και το 1821 αντλούμε και από το «αρχείο Ροδίωνος Π. Γεωργιάδη» και το έργο του Ελλαδίτη ιστορικού Βασίλειου Σφυρόερα από τη Νάξο, ο οποίος το 1991 έφερε στο φως ακόμη μιαν πτυχή της σύνδεσης του 1821 με την Κύπρο, όπως αυτή εκτίθεται στη συνέχεια. Εκείνο που δεν μπορεί να αποκλειστεί, και που συχνά ξεχνιέται στη δημόσια συζήτηση, ακόμηκαι σήμερα, είναι ηνησιωτικήδιάσταση της Κύπρου. Εξ’ ορισμού η γεωγραφική θέση και η σημασία της μεγαλονήσου μπορεί να μη συνδέθηκε με τον ελλαδικό χώρο ως προς την εξάπλωση των επαναστατικών γεγονότων του 1821, ωστόσο η κυπριακή ναυτοσύνη –και δη στην πολεμική της διάσταση- πρέπει να θεωρείται δεδομένη από τα τέλη του 17ου αιώνα λόγω της άνθησης της πειρατείας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πειρατεία ως πρακτική διεξαγωγής πολέμων διά αντιπροσώπων ή ως μιας μορφής «κλεφτουριάς στη θάλασσα» συνδέθηκε άρρηκτα με τον ιστορικό χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των ελληνικών νησιωτικών πληθυσμών της περιοχής (Σπέτσες, Ύδρα, Ψαρά, Χίος, Πάτμος, Μύκονος κτλ) αλλά και περιοχών όπως η Μάνη, τα ανατολικά παράλια της Πελοποννήσου και η Κύπρος. Ηετυμολογίαλέξεωνόπως το«Σεφερλής» (τουρκ. Sefer=πολεμιστής), «Μελάχης» (αραβ. Melah=ναύτης) και «Γεμιτζής» (τουρκ. Gemi=πλοίο) καταδεικνύει και