200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

43 Ιωάννης Σταυριανός Ιωάννης Σταυριανός Μαρίνου Παπαϊωακείμ, υποψηφίου Διδάκτωρα Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κύπρου O Ιωάννης Σταυριανός γεννήθηκε το 1804 στο χωρίο Λόφου της επαρχίας Λεμεσού. Ο Σταυριανός μορφώθηκε στη Λεμεσό και ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία με τις εμπορικές δραστηριότητες. Ο νεαρός Λοφίτης μυήθηκε το 1820 στη Φιλική Εταιρεία σε ηλικία 16 ετών κατά τη διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού με τον πατέρα του Χατζησταυριανό στην Αλεξανδρέττα. Όταν ο πατέρας του απεβίωσε το 1822, ο Σταυριανός αποφάσισε να εκποιήσει την περιουσία του πατέρα του και με τα χρήματα που συγκέντρωσε δημιούργησε και εξόπλισε μιαν ομάδα επτά αγωνιστών, τεσσάρων Κυπρίων και τριών Κρητικών, για να λάβει μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Ο Σταυριανός αρχικά κατατάχτηκε με την υπόλοιπη ομάδα του στο σώμα του καπετάν Γιώργη Κυπρίου στο Ναύπλιο το 1823, όπου ο ίδιος ανέλαβε τα καθήκοντα του μπουλουκτσή (ομαδάρχης). Δύο χρόνια αργότερα κατατάχτηκε στον τακτικό στρατό. Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες, μεταξύ άλλων στο Χαϊδάρι, στο Καματερό, στον Πειραιά αλλά και στο Φάληρο υπό τις διαταγές του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Ιδιαίτερα διαφωτιστικές είναι οι λεπτομερείς πληροφορίες που δίνει ο Σταυριανός μέσα από τα απομνημονεύματά του με τίτλο «Πραγματεία τῶν περιπετειῶν τοῦ βίου μου καί συλλογή διαφόρων ἀντικειμένων ἀγνώστων ἔτι ἐν τῇ ἑλληνικῇ ἱστορίᾳ» αναφορικά με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αττική από τον Αύγουστο του 1826 μέχρι τον Μάιο του 1827. Όπως με παραστατικότητα αναφέρει « Αδειάζουν οι Έλληνες τα όπλα των […] τα ρίπτουν εις τη γην και παίρνουν τα πιστόλας […] κενώνουν τας δύο πιστόλας των […] οι εχθροί πίπτουν σωρηδόν […] σύρουν τας μάχαιρας και αρχίζει διά των μαχαίρων κρεουργία. Με την εισβολή του ιππικού (του Κιουταχή) επυκνώθησαν εις τοιούτο τρόπον Έλληνες και Τούρκοι ώστε δεν εδούλευε το γιαταγάνι. Κανείς από τη θέση του δεν μετατοπίσθη αλλ’ έσφαζον και εσφάζοντο και πολλοί τούτων ήρχοντο εις χείρας και εγρονθοκοπούντο [...] εκατέρωθεν εμάχοντο μέχρι της τελευταίας αναπνοής ».