200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή την Ελλήνων της Κύπρου 40 πληγωμένου εις την αριστεράν πλευράν του σώματός του » η Επιτροπή Αγώνος τον κατέταξε στην έβδομη τάξη των αξιωματικών. Ο βαθμός αυτός σήμαινε πως το κράτος έπρεπε να καταβάλει στον αγωνιστή 3.456 δρχ. Ωστόσο, όπως ήδη σημειώθηκε, τα χρέη αυτά έμειναν ανεξόφλητα. Οι εκδουλεύσεις, οι αξιώσεις και εν γένει η επαναστατική και μετεπαναστατική πορεία του Ιωάννη Γεωργίου Κυπρίου είναι αντιπροσωπευτικές εκείνων των ελασσόνων οπλαρχηγών, των οποίων οι πατρίδες δεν περιλήφθηκαν στο ελληνικό βασίλειο 9 . Δρώντας και παραμένοντας μετά το τέλος του Αγώνα στην Ελλάδα, οι ίδιοι εξασφάλισαν την ελληνική ιθαγένεια, πολιτικά δικαιώματα, διπλώματα, πιστοποιητικά, συστατικές και διασυνδέσεις. Καθώς -σε αντίθεση με άλλους συναγωνιστές τους, ανώτερους ή τυχερότερους- δεν αναγνωρίστηκαν ως αξιωματικοί από τις επιτροπές αξιολόγησης των ετών 1833-1835, οι πολεμιστές αυτοί δεν εντάχθηκαν στη Φάλαγγα και περιορίστηκαν στο χάλκινο ή το σιδερένιο αριστείο. Λόγω της αδυναμίας του κράτους να προσφέρει στο πλήθος των ολιγογράμματων ή αγράμματων αιτούντων σταθερό πόρο ζωής, αρκετοί εξαρτούσαν την επιβίωσή τους από περιστασιακά βοηθήματα και άτυπες υπηρεσίες σε παλαιούς αρχηγούς. Ελπίζοντας στην επαγγελλόμενη βελτίωση της θέσης τους, συμμετείχαν στο κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και ακολούθως πάσχισαν για την εκλογή των προστατών τους στη Συνέλευση και τη Βουλή. Με τη σειρά τους οι εθνικοί αντιπρόσωποι φρόντισαν για την παρασημοφόρηση των παλικαριών με αργυρά ή χάλκινα αριστεία και προωθούσαν τα αιτήματά τους για αποζημιώσεις. Παρά τις επιτροπές που λειτούργησαν από το 1845 έως το 1877, η κατάληξη των αιτημάτων αυτών δεν ήταν ανάλογη εκείνων για παράσημα και βαθμούς. Συνεπώς, για τους περισσότερους ελάσσονες αγωνιστές το αριστείο και ο βαθμός ήταν οι μόνες απτές ανταμοιβές. Κατά τα γραφόμενά τους τα βραβεία αυτά ήταν πενιχρά και κατώτερα των θυσιών, των υποσχέσεων και των προσδοκιών. 9. Η διαπίστωση στηρίζεται: α΄) στην ενδελεχή μελέτη του νομοθετικού πλαισίου της αποκατάστασης των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης από το 1821 έως και το 1927 και β΄) στην εξέταση χιλιάδων αιτήσεων αγωνιστών για βαθμούς, διορισμούς, εξοφλήσεις, συντάξεις, βοηθήματα και παράσημα με αποδέκτες τους φορείς της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας και ποικίλες επιτροπές από το 1821 έως και τις αρχές του εικοστού αιώνα. Για τα πλήρη συμπεράσματα της έρευνας βλ. Σωτηρούλα Βασιλείου, «Πολιτικές ανταμοιβής των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης, 1828-1844», αδημ, διδ. διατριβή, ΑΠΘ 2019 και σε συντετμημένη μορφή: Η ανταμοιβή των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης, Αθήνα: Παπαδόπουλος, 2021 (υπό έκδοση).