200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

109 δημιουργία προσωρινής κυβέρνησης 28 , η οποία μπορούσε όχι μόνον να ελέγχει με σχετική αποτελεσματικότητα αλλά και να επιβάλλει τη βούλησή της στις επαναστατημένες περιοχές, φαίνεται ότι διαδραμάτισε σοβαρό ρόλο στη σταδιακή αναγνώριση των επαναστατημένων Ελλήνων ως εμπολέμων, δηλαδή ως περιορισμένων υποκειμένων του τότε ισχύοντος διεθνούς δικαίου. Εξάλλου, δεν πρέπει να παραβλεφθεί και η επιρροή την οποίαν είχε στο κίνημα υποστήριξης των ελληνικών δικαίων η απόφαση των κυβερνητικών θεσμών των επαναστατημένων να σεβαστούν το τότε ισχύον διεθνές δίκαιο 29 και να δημιουργήσουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς τήρησης αυτού, όπως για παράδειγμα τα δικαστήρια λειών και οι συναφείς θεσμοί εφαρμογής του διεθνούς δικαίου τής κατά θάλασσα ουδετερότητας, που λειτουργούσαν στην Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά, αλλά και σε κεντρικό επίπεδο μετά την υιοθέτηση του «Θαλασσίου Κριτηρίου» από την Α’ Εθνοσυνέλευση 30 . Η Περίπτωση της Κύπρου Αν και η ιστορική έρευνα προσφέρει μιαν πληθώρα πηγών για την περίπτωση της Κύπρου το 1821 και τις επακολουθήσασες σφαγές και διώξεις, στο πεδίο του διεθνούς δικαίου και της ιστορίας αυτού το ζήτημα δεν έχει ακόμα εξεταστεί . Λαμβάνοντας υπόψη τη βραχύτατη ανάλυση που προηγήθηκε και εφαρμόζοντας τα ενδιάμεσα συμπεράσματα στην κυπριακή περίπτωση, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι σε επίπεδο προκαταρκτικό ο Ελληνισμός της Κύπρου, υπόδουλος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως και εκείνος της ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου, ως πολιτική και πολιτισμική κοινότητα είχε το δικαίωμα να αξιώσει την αυτοδιάθεση, τουλάχιστον ως μορφή άμυνας έναντι των εντεινόμενων οθωμανικών θηριωδιών 31 . Ωστόσο, οι κινήσεις ακριβείας του μουχασίλη ΚιουτσούκΜεχμέτ και η ουσιαστική κατάπνιξη της όποιας εθνεγερτικής τάσης από το θέρος του 1821 («Ιουλιανά») στο νησί, αποστέρησε τον εδώ Ελληνισμό από εκείνα τα τεκμήρια νομικής και πολιτικής υπόστασης (αποτελεσματική κυβέρνηση, εξακολούθηση του αγώνα, 28. Βλ. και Κωνσταντίνος Θ. Ευσταθιάδης, Σχέσεις των Ελλήνων Επαναστατών του 1821 προς τας Ξένας Δυνάμεις (Θεσσαλονίκη: S.N., 1953).. 29. Μπρεδήμας (2021) 38 et seq . 30 . Στέλιος Σεφεριάδης, Μαθήματα Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, Βιβλ. Β’ (Αθήναι : Τυπ/φεία Αφων Γεράρδων, 1928) 680 et seq .· Τριαντάφυλλος Ελ. Ράφτης, Περί Θαλασσίων Λειών και Λειοδικείων Διαρκούντος του Υπέρ Ανεξαρτησίας Αγώνος των Ελλήνων (1821-1830) (Θεσσαλονί- κη: Κυριακίδης, 1980). 31 . Πρβλ. Μπρεδήμας (2021) 21-23. Οι σφαγές των Ελλήνων της Κύπρου το 1821 και το Διεθνές Δίκαιο των Αρχών του 19ου Αιώνα