200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

105 του ελληνικού πληθυσμού της Κύπρου, ισότιμη από κάθε πλευρά σε επίπεδο έντασης και έκτασης της βαναυσότητας, δεν δρομολόγησε ανάλογες εξελίξεις 13 . Στο πλαίσιο της σύντομης αυτής συζήτησης του θέματος, δεν μπορούμε παρά να παρουσιάσουμε μια σειρά εξηγητικών αρχών, με κίνδυνο -λόγω ακριβώς της συντομίας της ανά χείρας συμβολής- να μην καλύψουμε με πληρότητα το σύνολο των σχετικών παραμέτρων. Μολαταύτα, πιστεύουμε ότι η πιο κάτω ανάλυση σίγουρα θα συνεισφέρει, έστω και ελάχιστα, στη μελέτη του πολύ σημαντικού κεφαλαίου αναφορικά με την αξιολόγηση της εθνικής παλιγγενεσίας ως φαινομένου του διεθνούς δικαίου και των διεθνών σχέσεων. Αρχή της αυτοδιάθεσης Η συζήτηση για την αρχή της αυτοδιάθεσης, στις απαρχές του 19ου αιώνα, δεν θύμιζε σε τίποτε τις νομικές αλλά και τις πολιτικές ενατενίσεις του φαινομένου που έλαβαν χώρα τόσο στον Μεσοπόλεμο όσο και μεταπολεμικά κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, χάρη στην ενεργή ανάμιξη των Ηνωμένων Εθνών στη διαδικασία της αποαποικιοποίησης 14 . Στην εξεταζόμενη περίοδο, όχι μόνον Wheaton, Elements of International Law (8th edn, Boston: Little, Brown & Co, 1866) Pt. II, §69 113- 116; J. T. Abdy, Kent’s Commentary on International Law (2nd edn, Cambridge: Deighton, Bell & Co, 1878) 48-50· Antoine Rougier, La th orie de l’intervention d’humanit [Extrait de la Revue générale de droit international public] (Paris: Pedone, 1910) 6· Ellery C. Stowell, Intervention in Internation- al Law (Washington DC: John Byrne & Co, 1921) 126· -127· Geoffrey G. Butler, Simon Maccoby, The Development of International Law (London: Longmans, Green & Co, 1928) 70· Walter Simons, The Evolution of International Public Law in Europe Since Grotius (New Haven: Yale University Press, 1931) 89 (επέμβαση υπέρ της δημοκρατίας)· Hersch Lauterpacht, International Law and Human Rights (London: Stevens & Sons, 1950) 120· Νicholas Onuf, ‘Humanitarian Intervention: The Early Year’ (2004) 16(4) Florida Journal of International Law 753, 767-772· Stephen C. Neff, War and the Law of Nations (Cambridge: Cambridge University Press 2005) 224· Christian J. Tams, Enforcing Obligations Erga Omnes in International Law (Cambridge: Cambridge University Press: 2005) 92. 13 . Πάντως, η νεότερη και σύγχρονη βιβλιογραφία αμφισβητεί τη σύνδεση της επέμβασης των Δυνάμεων με ανθρωπιστικά κίνητρα και αρχές· βλ. Charles de Visscher, Th ories et r alit s en droit international public (Paris: Predone, 1955) 159· Ian Brownlie, International Law and the Use of Force by States (Oxford: Clarendon Press, 1963) 338-339· Simon Chesterman, Just War or Just Peace? Humanitarian Intervention and International Law (Oxford: Oxford University Press, 2001) 28-32· John Bew, ‘”From an Umpire to a Competitor”: Castlereagh, Canning and the Issue of International Intervention in the Wake of the Napoleonic Wars’ στο Brendan Simms, D. J. B. Trim (eds), Humanitarian Intervention: A History (Cambridge: Cambridge University Press, 2011) 117, 119 et seq .· Rodogno (2012) 117-118· Alexis Heraclides, Ada Dialla, Humanitarian Intervention in the Long Nineteenth Century: Setting the Precedent (Manchester: Manchester University Press, 2015) 105-133· Mark Swatek-Evenstein, A History of Humanitarian Intervention (Cambridge: Cam- bridge University Press: 2020) 74 et seq . 14. Spyros Kalogeropoulos-Stratis, Le droit des peuples à disposer d’eux-mêmes (Bruxelles: Bruylant, 1973)· Georges Abi-Saab, ‘Wars on National Liberation in the Geneva Conventions and Protocols’ (1979) 165 Recueil des Cours 363· Antonio Cassese, Self-Determination of Peoples: A Legal Reap- praisal (Cambridge: Cambridge University Press, 1995). Βλ. και Otto Spijkers, The United Nations, the Evolution of Global Values and International Law (Cambridge: Intersentia, 2011) 355-445. Οι σφαγές των Ελλήνων της Κύπρου το 1821 και το Διεθνές Δίκαιο των Αρχών του 19ου Αιώνα