200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή των Ελλήνων της Κύπρου

200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμβολή την Ελλήνων της Κύπρου 100 Στις 19 Αυγούστου 1828 ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Πανάρετος, οι τρεις μητροπολίτες και επιφανείς πρόκριτοι του νησιού με επιστολή τους ζητούσαν τη βοήθεια του κυβερνήτη Ι . Καποδίστρια: «Ενώ συγχαίρομεν την κοινήν μας μητέρα Ελλάδα, η οποία μετά τοσούτους αγώνας βλέπει σήμερον εις το κλεινόν της έδαφος στεφανωμένας τας πράξεις της επάνω εις το υποκείμενον του αποδεδειγμένου αξιωτέρου και ενδοξοτέρου τέκνου της, παρασταίνομεν και ημείς οι τριτάλανες την αξιοθρήνητόν μας κατάστασιν έμπροσθεν της φιλανθρωπίας Σου. […] και ήδη ενώ ηλπίζομεν να αράξωμεν εις τον ελληνικόν κόλπον, κινδυνεύομεν εις ναυάγιον τρομερόν, χάσαντες τον πολύτιμον καιρόν […]» 13 . Η διπλωματική στρατηγική του Ι . Καποδίστρια εδραζόταν στο αξίωμα του «διά βαθμών προχωρείν», δηλαδή στη σταδιακή διεκδίκηση ευρύτερων συνόρων για το νέο ελληνικό κράτος, σύμφωνα με τις εκάστοτε δυνατότητες 14 . Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μετά την επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου στις 3 Φεβρουαρίου 1830, με το οποίο εξασφαλίστηκε η ανεξαρτησία της Ελλάδας και η συνοριακή γραμμή ορίστηκε στο μέσο της κοίτης των ποταμών Αχελώου και Σπερχειού 15 , οι διπλωματικές ενέργειες του Ι . Καποδίστρια οδήγησαν, μετά τη δολοφονία του, στη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στις 21 Ιουλίου 1832, η οποία προέβλεπε την επέκταση των συνόρων βορειότερα, στη γραμμή των κόλπων Αμβρακικού - Παγασητικού 16 . Οι Κύπριοι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ανέλαβαν αρκετές πρωτοβουλίες για τη συμπερίληψη της πατρίδας τους στο υπό ίδρυση νέο ελληνικό κράτος. Παράλληλα, οι διάφορες διπλωματικές αναφορές του Ι . Καποδίστρια στην Κύπρο, πέραν από την αναγνώριση της εθνικής προσφοράς, ενδεχομένως να σχετίζονταν με την προβολή μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, ώστε να εξασφαλίσει τα μέγιστα για το νέο κράτος. Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι περιοχές που επαναστάτησαν, όπως η Σάμος και η Κρήτη, και άλλες που δεν επαναστάτησαν, όπως η Θράκη, δεν συμπεριλήφθηκαν στο νέο κράτος, ως απότοκο των εθνικών προτεραιοτήτων. 13 . Πρωτοψάλτης, Η Κύπρος εις τον Αγώνα , ό.π., σσ. 92-94. 14 . Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, «Οι εξελίξεις του Ελληνικού Ζητήματος και οι ενέργειες του Καποδίστρια στο διπλωματικό πεδίο ως τον Αύγουστο», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους , τόμος ΙΒ΄, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1970, σ. 497. 15 . Παύλος Πετρίδης (επιμέλεια), Ιωάννης Καποδίστριας 1776-1831. Ο κορυφαίος Έλληνας Ευρωπαίος, Γκοβόστης, Αθήνα 1992, σ. 224. 16. Πετρίδης, Η διπλωματική δράσις , ό.π., σ. 202.